به گزارش «پرشین خودرو»، هر چند تا کنون اقدامات زیادی در خصوص فرهنگ سازی جهت بهبود نحوه رانندگی ما ایرانی ها انجام شده اما واقعیت این است که حتی دیگر از دست «سیا ساکتی» هم کاری بر نمی آید زیرا استقبال از این انیمشین های جالب، الزاماً به معنای آن نیست که مردم، پیام‌های آن را نیز دریافت و عملی می‌کنند، زیرا گروهی از ما همیشه تصور می‌کنیم که حادثه فقط برای دیگران رخ می‌دهد و خودمان راننده‌های باتجربه و ماهری هستیم. سایت عصر ایران در یک مستند 6 دقیقه‌ای چند سانحه رانندگی رخ داده در کشور که تصاویر آن کمتر دیده شده را منتشر کرده است تا نمایی نزدیک تر و به دور از تعارف و رتوش را از عواقب رانندگی ما ایرانیان نشان دهد هر چند که باز، عمق فاجعه بسیار بیش از این مستند ، رعب آور است. برخورد شدید پژو پارس در هوای مه‌آلود اتوبان قزوین با سمندی که داخل گیت عوارضی توقف کرده، تصادف آمبولانس هلال‌احمر با فرماندار پاکدشت و دو شهردار محلی در حاشیه یک مراسم، چپ کردن کامیون حامل شن روی یک پراید، سوختن سرنشینان سمند تاکسی در آتش و حرکات نمایشی خطرناک، از جمله تصاویری است که در این مستند نمایش داده می‌شود. تماشای این مستند کوتاه به کودکان، نوجوانان و مخاطبانی که ناراحتی قلبی یا عصبی دارند، توصیه نمی‌شود. دو پیشنهاد کاربردی برای کاهش تلفات سوانح رانندگی یک راننده بازنشسته که پیشتر، راننده تاکسی در جاده بود، تعریف می کرد که در طول سال ها رانندگی در جاده ها و اتوبان های کشور، بارها و بارها، شاهد تصادفات خونین بوده است و می گفت که در طول دوران کاری اش در جاده، او و دیگر همکاران راننده اش، مجروحان زیادی را از میان لاشه خودروهای تصادف کرده، بیرون کشیده اند ولی بسیاری از آنان، تا قبل از رسیدن خودروهای امدادی، جان خود را از دست داده اند. فیلم مستندی از تصادفات، در عصر ایران منتشر شد که در یکی از صحنه های دلخراش آن، یک خودرو دچار آتش سوزی شده است و سرنشینان آن، زنده زنده در آتش می سوزند و کسی نمی تواند کاری برایشان بکند، جز یک نفر که با یک کپسول کوچک آتش نشانی به سمت خودرو می رود ولی به دلیل عدم مهارت در استفاده از کپسول و شدت آتش سوزی، نهایتاً از دست او هم کاری برنمی آید و سرنشینان، جان خود را در میان انبوده مردم، از دست می دهند. آتش سوزی خودرو هر چند درباره تصادفات رانندگی و علل آن، تا کنون سخنان زیادی گفته شده و بازگویی آن، تکرار مکررات است، اما نظر به دو مسأله مطروحه در سطور پیشین، می توان دو پیشنهاد زیر را مطرح کرد تا اندکی از تلفات رانندگی کاسته شود، هر چند که باید اقدامات ریشه ای تری انجام شود. در واقع، دو پیشنهاد زیر، ناظر به کاهش تصادفات نیست، بلکه کاهش تلفات بعد از تصادف را هدف قرار داده است: 1 - واقعیت این است که اولین افرادی که بر سر مصدومان سوانح رانندگی می رسند، عمدتاً رانندگان گذری هستند که اگر انساندوستی کنند و سعی بر نجات مصدومان نمایند، حداکثر کاری که می توانند انجام دهند، بیرون کشیدن مصدومان از خودروهای آسیب دیده و زنگ زدن به اورژانس است چه آن که اکثر آنان، از کمک های اولیه -که می تواند نجات بخش زندگی باشد- اطلاعی ندارند. این بی اطلاعی، گاه به نقض غرض هم منجر شده است کما این که بعضاً خبر رسیده که حمل غیراصولی مصدوم توسط مردم، منجر به قطع نخاع شده است. رانندگی، همنشینی با خطر است؛ از این رو، لازم است آموزش کمک های اولیه، جزو شرایط اخذ و تمدید گواهینامه رانندگی باشد. البته این پیشنهاد، ممکن است به مذاق کسانی که دوست دارند گواهینامه رانندگی، سهل الوصول باشد خوش نیاید ولی حتماً مفید است و ای بسا به کار خود ایشان نیز بیاید. در این میان، آموزش های دوره ای کمک های اولیه به رانندگان اتوبوس ها، کامیون ها و تاکسی های جاده ای و تأکید مکرر و مداوم بر آن، می تواند جان بسیاری را نجات دهد زیرا این افراد، بیش از بقیه در جاده ها حضور دارند و از نظر روانی هم آمادگی بیشتری برای کمک رسانی دارند. همچنین تجهیز اجباری همه خودروها با اولویت خودروهای عمومی، به جعبه کمک های اولیه، می تواند بسیار مفید و "حیات بخش" باشد. فراموش نکنیم 15 دقیقه اول بعد از هر سانحه، مهم ترین و حیاتی ترین لحظه هاست و بخش عمده سرنوشت مصدوم در همان دقایق رقم می خورد. تصادف بسیار پیش آمده است که با یک پانسمان اولیه، با یک اقدام اولیه برای کاهش خونریزی، با یک تنفس مصنوعی و کارهای ساده ای از این قبیل، فرد مصدوم احیا شده و در شرایط مناسبی تحویل آمبولانس شده است و البته عکس این قضیه نیز، بارها و بارها تکرار شده و افرادی که با یک اقدام اولیه امدادی می توانستند زنده بمانند، اکنون در گور آرمیده اند. 2 - آتش سوزی خودروها، هر چند به وسعت تصادفات نیست اما گاه اتفاق می افتد و صحنه های دلخراشی را به وجود می آورد. اغلب این آتش سوزی ها نیز، در مرحله نخست، از نقطه محدودی از خودرو آغاز می شوند و سپس کل آن را فرا می گیرند. اگر خودروها مجهز به کپسول آتش نشانی باشند، سرنشینان آن می توانند آتش را اطفا کنند. همچنین اگر همه خودروها مجهز به کپسول باشند، در مواردی که شاهد آتش گرفتن خودروی دیگر هستند، می توان انتظار داشت که چندین راننده با کپسول های آتش نشانی متعدد به کمک بشتابند و در حد امکان به اطفاء حریق بپردازند. لذا اجباری کردن وجود کپسول آتش نشانی در همه خودروها و نیز الزام خودروسازان و واردکنندگان خودرو به قراردادن کپسول در داخل خودرو به هنگام تحویل، می تواند اقدامی نجاتبخش باشد. البته واقع نگری حکم می کند هیچ کدام از ما، منتظر الزام قانونی و این قبیل مسائل نباشیم و برای ایمنی خودمان هم که شده، یک کپسول آتش نشانی و یک جعبه کمک های اولیه و یادگیری آن را از خودمان دریغ نکنیم.
مستند تصادفات