به گزارش خبرنگار «پرشین خودرو»، بر اثر تغییرات محیطی، هویت ساکنان و شرایط روحی و روانی آنان نیز ناخواسته تغییر کرده و هویت جدیدی بروز می کند. حس شهروندی و تعلق خاطر مفاهیمی بود که در گذشته از واژه شهر و فضای شهری به ذهن می رسید، در حالی که امروزه از واژه شهر، مجموعه ای از ساختمان های بلند، خیابان ها، اداره ها و پارک ها متصور می شود. ما ساکنان شهرها آیا مجالی اندک برای آسوده زیستن در انبوهی از خودروها و ساختمان‌ها و روزمرگی خواهیم داشت؟ ما محکومان استفاده از ابزارهای زندگی شهری هستیم بی آنکه یارای جستن مفهومی از زیستن در آن را داشته باشیم. در واقع آنچه ما را به زیستن وامی‌دارد تنها بهانه‌ای کوچک برای استفاده از ابزارهای زندگی مدرن است. شاید این واقعیت بی‌رحمانه باشد که ما در شهرهای بزرگ در خدمت ابزارها و تولیدات جهان مدرن گرفتار آمده‌ایم و بیشتر سیمای یک قربانی را یافته‌ایم و امکاناتی که روزگاری قرار بود خادمان ما باشد هم اکنون به هیئت مخدومی درآمده‌اند که مانند هیولایی ما را در چنبره تاریک و سرد خود گرفتار کرده‌اند. در روند صنعتی شدن جهان، خودرو جز لایفنک زندگی، هویت و سیمای شهری به شمار می آید. در بدو ورود به یک کشور و یا شهر، سیمای حمل و نقلی آن بیش از هر موضوع دیگری شما را جذب خود می کند، به طوری که از مشاهده خودروهای عبوری می توانید سطح معیشتی ساکنان شهری آن را تخمین بزنید و از تنوع رنگی آنها نشاط اجتماعی را احساس کنید. طی سال 76 و در تهران، حدود 700 هزار خودرو تردد می‌كرد كه امروزه تعداد آن‌ از سه میلیون و 500 هزار دستگاه بیشتر شده است بدین معنی که هر دو سال یکبار تعداد خودروها دو برابر می شود. براساس آمارهای رسمی، تولید خودرو از ابتدای امسال تا پایان آذرماه به یك میلیون و 165هزار و 81 دستگاه رسید كه نسبت به مدت مشابه سال قبل رشد 6/14درصدی را نشان می دهد. از سوی دیگر سیاست گذاران خودروسازی تخمین زده اند که طی سال 1392 جمعیت ایران 83.3 میلیون نفر و سرانه موجودی خودرو برای هر یک هزار نفر 215 دستگاه خواهد بود. چنانچه بخواهیم طی 10 سال آینده عمر مفید واقعی خودروها را به زیر 20 سال برسانیم و پاسخ گوی نیازهای جدید نیز باشیم، باید تولید و عرضه خودرو به حدود 1.4 تا 1.75 میلیون خودرو در سال افزایش یابد. رنگ یکی از جنبه های مهم زندگی شهری است. رنگ از جمله خصوصیاتی است که در کنار شکل، ابعاد، جنسیت و بافت هر شی، حجم یا فضای آن را به ما می شناساند. در محیط شهری رنگ را همه جا می توان دید؛ در بدنه و نمای ساختمان ها، پوشش بام، کف سازی ها، مبلمان شهری، فضا ی سبز، خودروها و حتی آسمان شهر و نیز رنگ آمیزی لباس افراد که همگی نقش مهمی در تعیین چهره رنگی شهر دارند. متاسفانه در جامعه ما رنگ های تیره و کدر، رنگ های غالب است که مسلما شهرهای ما را متفاوت از شهرهایی می کند که مردم آن تمایل به رنگ آمیزی های تند و شاد دارند. رنگ ها نه فقط از نظر زیبایی بخشیدن به دنیای اطراف ما اهمیت دارد، بلکه تاثیرات عاطفی- روانی قوی نیز بر اشخاص می گذارد. فضاهای تیره و ناهمگون، افراد را دچار افسردگی و فشارهای روانی ناخواسته می کند، در حالی که خود افراد نیز از دلایل واقعی آن با خبر نیستند. شهرهای امروز ما یک بوم رنگی بی هویت و مغشوش هستند که تنها موجب افسردگی روان پریشی و عصبیت افراد جامعه می شوند. شهرهای امروز ما نیازمند نگرشی جامع نسبت به مسئله رنگ هستند تا در کنار سایر مسایل شهری، رنگ نیز طراحی شده و سازماندهی یابد. در نتیجه در فضاهای شهری با نوعی اغتشاش رنگی مواجهیم. رنگ هایی که نه مکمل یکدیگرند و نه از قانون رنگی خاصی پیروی می کنند. چشم به طور طبیعی به طرف روشن ترین و رنگین ترین بخشی که در دیدش قرار می گیرد، جلب می شود. سیاه و سفید حداکثر تضاد را دارند. خودروهای تهران در یک طیف ثابت رنگی تولید می شود. در عکس های هوایی از شریان های ترافیکی کلانشهر تهران به راحتی این موضوع مصداق عینی می یابد. تفکیک رنگ ها بسیار ساده است، چراکه اغلب خودروهای شخصی سفید و سیاه می باشد. لکه های سبز، زرد و نارنجی حاکی از تردد تاکسی ها است و در پایان لکه های بسیار محدود با رنگ های آبی، قرمز، آجری، خردلی، مسی و ... نشان از تردد خودروهای وارداتی در خیابان ها و یا اتوبان های تهران است. حال سئوال اینجاست که چرا ذائقه رنگی تولید کنندگان و مصرف کنندگان سیاه و سفید شده است. نخستین پاسخ صرفه اقتصادی آن است. چنانچه بخواهیم با هم گذری بر یك سالن رنگ پاشی خودرو داشته باشیم، می توانیم مراحل این فرآیند را در آماده سازی سطح(شستشو و تمیزكاری بدنه)، فسفاتاسیون، روكش كاری الكترولیتی، پخت روكش الكترولیتی، درزگیری و عایق كاری زیر بدنه، پخت مواد درزگیر و عایق زیر بدنه، روكش كاری آستری، پخت روكش آستری، روكش كاری نهایی، پخت روكش نهایی، بازرسی و تعمیر خرابی های رنگ، پولیش كاری و سپس بازرسی نهایی رنگ نظاره گر بود. مشتری مداری، تحولات صنعت خودروسازی ایران را طی یک دهه اخیر بسیار چشمگیرتر از گذشته کرده است. در خصوص موضوع تنوع رنگی خودروها کارتل های سایپا و ایران خودرو بر این امر پا فشاری می کنند که بوم سالن های رنگ شرکت های خودروسازی بر اساس تقاضا و فاکتورهای صادره شده از سوی نمایندگی ها است. به عنوان نمونه یک هفته برنامه کاری سالن رنگ پراید شامل رنگ آمیزی یک هزار و 85 دستگاه پراید سفید، 600 دستگاه پراید نقره ای و 300 دستگاه پراید نوک مدادی است. در خصوص منافع تولید کننده از رنگ آمیزی در یک طیف ثابت باید گفت که اولا سبب کاهش 100 تا180 هزار تومانی هزینه شده و ثانیا دردسر فرآیند رنگ آمیزی کمتر است. در این میان مشتریان یا مصرف کنندگان دلایل کاملا اقتصادی تری بیان می کنند. مصرف کنندگان متفق القول هستند که در صورت بروز حوادث رانندگی و آسیب به بدنه خودرو، امکانات و سرویس دهی مکانیکی ها و به خصوص صافکاری ها در طیف رنگی سفید، نقره ای و نوک مدادی بسیار زیاد است، اما امکان رنگ آمیزی مناسب و به قول معروف فابریک برای خودروهایی در دیگر طیف های رنگی وجود ندارد و یا اگر باشد بسیار پر هزینه است. با این اوصاف می توان نتیجه گرفت ارتباط مستقیمی بین حساب بانکی مصرف کننده و رنگ خودرو وجود دارد. البته زمانی خانم ها از این قاعده مستثنی بودند که امروز این امر نیز منقرض شده است. در کلانشهر تهران در بوم رنگ خودرویی تنها وارداتی ها با سرنشینان مرفهشان هستند که زیگزاکی ویراژ می دهند. البته در ترافیک خسته کننده تهران مشاهده عبور یا توقف خودرویی وارداتی با رنگی شاد برای یک چشم برهم زدن هم شده روح را نوازش داده و لبخند کوچکی را به رانندگان کلافه هدیه می کند.