به گزارش «پرشین خودرو»، اما این سئوال مطرح است كه چرا صنعت خودرو در این مسیر قرار گزفت؟ آیا همه دلایل مربوط به رسانه ها است؟ آیا همه دلایل، مربوط به پاسخ غیركارشناسانه مدیران خودروسازی می باشد؟ جواب این سئوال را تنها از یك جنبه بررسی می نماییم تا ابعاد پیچیدگیهای صنعتی، تكنولوژیكی و اقتصادی صنعت خودروسازی و لزوم مدیریت به روز و با ثبات در آن را همگان متوجه شوند. موضوع افزایش قیمتها و چالشهای صنعت خودروسازی با دولت: به گزارش الف، در طول سالیان و عمدتاً در زمان دولت اصلاحات، سرمایه گذاری های عظیم داخلی و خارجی در این صنعت با حمایت دولت چه در داخل و چه در خارج صورت پذیرفت كه نمونه های بارز آن قرار داد ال۹۰ و توسعه محصولات و پلتفرم های جدید است. این اشاره مثبت بیانگر نقش اساسی دولت در این صنعت می باشد. در همان دوران نیز دولت استفاده های ابزاری خودر را برای پیشبرد سیاستهای خود نیز به پیش می برد. همچون ایجاد سایتهای خارجی در كشورهای دوست و حامی جمهوری اسلامی ایران كه هركدام در زمان خود به هر حال از توجیهی اندك هم برخوردار بود و در دراز مدت كاملاً برای خودروسازان و سهامداران آنها بدون صرفه اقتصادی بود. سیاستهای حمایتی تعرفه ای ادامه داشت و فضای اقتصادی باز بود. در كشور بازار كافی وجود داشت و محصولات نیز تا حدودی نیاز بازار را تامین می نمودند و به این ترتیب هر دو بازیگر اصلی خودروسازان و سهامداران آنها و سایر بازیگران مهم همچون قطعه سازان هر كدام به نوبه خود از این سفره بهره مند بودند و تمامی ذینفعان به نوعی پشتیبان همدیگر بودند. اما در سالهای اخیر چه اتفاقی افتاد؟ بحران اقتصاد جهانی، لزوم پیشبرد اهداف تعیین شده در مقوله خصوصی سازی، عدم ثبات مدیریتی در حوزه اجرایی كشور كه خودروسازان نیز از آن بی نصیب نماندند و در نهایت تحریم ها باعث گردید كه نسخه قبلی عملیاتی نگردد بدین معنی كه اگر قبلاً دولت حمایت می كرد و امتیاز هم می گرفت اما اكنون دولت به دلایلی موجه و غیر موجه امكان حمایت ندارد اما امتیاز هم می خواهد. به هر حال مطالب فوق بطور اجمال بیانگر این است كه دولت بازیگر اصلی بوده و می خواهد باشد. در تمامی دوران ها هم مدیران توانمند خودروسازی كه به توانمندی های جوانان این مرز و بوم باور داشتند همواره بیان می نمودند كه حمایت نمی خواهیم انتظار هم نداشته باشید! در حال حاضر دولت ارز مبادله ای نمی دهد یا شاید ندارد كه بدهد، این موضوع به عنوان دلیل اصلی افزایش قیمتها نمایان می شود و خودروسازان از كنار سایر عوامل بهره وری چشم پوشی می نمایند و پشت این مطلب پنهان می شوند و موضوع افزایش قیمتها و فشار به مصرف كننده، تصویب می گردد. این قطار بدون ترمز، همان قطاری است كه در طول سه سال بحران اقتصاد جهانی تمامی صنایع خودروسازی حتی غولهای امریكایی را در مرحله ورشكستگی قرار داد اما دولت ها در آن زمان چه كردند؟ بعنوان مثال در كشور آمریكا دولت وارد عمل شد و حتی از بزرگان اقتصادی همچون مایكروسافت خواست تا با خرید سهام و با تزریق پول تحت عنوان افزایش سرمایه و تغییر ساختار سهامداری با هدف كمك در یك بازه زمانی مشخص غول های خودرو سازی را نجات دهند و در نهایت خود رأساً وارد شد و با تزریق پول و در اختیارگیری سهام به مدت كوتاه و بازگشت ثبات، خودروسازان را حمایت نمود و آنها توانستند از این بحران نجات یابند. ترمز این قطار افزایش قیمت نبود بلكه طعمه ای بود كه خودروسازان به آن نوك زدند، در این حوزه دولت هیچ حمایتی از آنها نكرد حتی سرعت این قطار را زیاد و زیادتر نمود و همواره می خواست در رستوران این قطار بهترین غذاها را میل نماید و بهترین ها را برای خود می خواست و تلاشی هم در جهت متوقف نمودن آن ننمود. در یك نگاه منطقی ساده می توان دریافت كه افزایش قیمت یعنی حذف تعرفه ها و حذف تعرقه ها یعنی ورود خودروهای به روز جهانی و این به دلیل عدم توانایی رقابت یعنی افت سهام خودروسازان و اتلاف سرمایه گذاری های انجام شده که حتی تورم فزاینده وارد بورس شده نیز نتوانست موجبات افزایش آن را فراهم نماید و در نهایت همانند سایر بنگاه ها و صنایع همچون نساجی از بین رفتند و یا به ثمن بخس به گروه ها و تشكل های خاص واگذار شدند که خود در فرصتی مناسب قابل بحث است! حال اگر مدیران خودروسازی این موضوع را درك می نمودند و اگر دولتی نبودند و جسارت انتشار چنین مطلبی را داشتند، به جای پاسخ های مغرضانه و غیركارشناسانه باید این مطالب را در واكاوی مشكلات خود عنوان می نمودند و این خود شاهدی است بر این ماجرا كه چرا یك مدیر عامل انتخاب میگردد، ۶ ماه نمی تواند تصمیم بگیرد در دقیقه ۹۰ از هیئت مدیره حذف می شود در دقیقه ۹۵ ابقا می شود. اگر در این ماجرا تمثیلی فوتبالی بكار بریم، متولیان و مدعیان اداره صنعت خودروسازی در جام جهانی در مرحله حساس از رقابتها و تحریمها زمان را از دست داده و در رختكن همچنان به اختلاف با یكدیگر می پردازند و دولت هم به آن دامن میزند، به جای آنكه در زمین، حریفان و دشمنان و بدخواهان مملكت را شكست دهند. حال می توان دریافت كه چرا در این بازی، صنعت خودروسازی از دولت فریب خورد و این است كه خود را در این مقطع حساس گرفتار می بیند.