به گزارش «پرشین خودرو»، پس از سال 1992، اتحادیه اروپا با مجموعه الزاماتی موجب طبقه بندی خودروها شد از جنبه های انرژی، محیط زیست، ایمنی، مصرف و ... سیستم های خودرو را تحت کنترل درآورد تا اینکه در سال 1966 با توجه به مطالعات و بررسی های انجام شده نصب مبدل های کاتالیستی از جمله کنیستر برای ممانعت از نفوذ آلاینده ها به محیط اجباری شد. کشورهای آمریکایی و اروپایی به این نتیجه رسیده بودند که نصب قطعه کنیستر نه تنها باعث نفوذ ذرات بنزین در هوا نمی شود بلکه با جمع آوری بخارات ناشی از تبخیر بنزین موجب مصرف بهینه بنزین و صرفه جویی قابل توجه می گردد. به همین جهت استفاده بهینه از منابع و ثبات محیط زیست همواره از مهمترین مباحث در جوامع تکنولوژیک بوده است. استفاده از تکنولوژی های روز دنیا در تولید اجزای سیستم سوخت رسانی از جمله تولید باک و همچنین لوله های چند لایه که در ایران نیز موجودیت دارد می تواند علاوه بر ارتقاء سطح تکنولوژیک جامعه، با ارتقاء کیفیت خودرو آسیب های کمتری به محیط زیست و سلامت جامعه رسانده و سرمایه های سوخت را برای نسل آینده ذخیره کند. بر اساس نتایج مطالعات انجام شده توسط محققان در بخش خودروسازی؛ در دماهای معمولی به طور میانگین در حدود 20 گرم بنزین روزانه در هوا تبخیر می شود. البته این میزان متناسب با شدت دمای هوا افزایش می یابد. سازندگان خودرو برای جلوگیری از این امر در جهت کاهش انتشار آلاینده ها در هوا اقدام به نصب مبدل های کاتالیستی می کنند. مبدل کاتالیستی کنیستر از معروف ترین مبدل هایی است که برای مصرف بهینه بنزین و عدم نفوذ پذیری ذرات آلاینده در محیط در خودروهای امروزی کاربرد دارد. بر اساس انجام مطالعات مربوطه در این زمینه این نتایج حاصل شده است و با نصب قطعه کنیستر به میزان قابل توجهی از بروز آلودگی ها و مصرف بی رویه بنزین جلوگیری می شود. به همین جهت پس از استانداردهای Euro-2 الزامات استاندارد 4-Euro الزامی شد. میزان انتشار آلایندگی ها در هوا ناشی از تبخیر بنزین به دو گرم در روز رسیده است و هم اکنون که بیشتر کشورهای پیشرفته جهان استاندارد 6-Euro را اجباری کرده این میزان به 0.6 گرم در روز رسیده است.