به گزارش «پرشین خودرو» به نقل از موج، امیر یوسفی نژاد با بیان این مطلب اظهار داشت: ارتقاء استاندارد یورو2 در خودروهای تولیدی داخل را می توان انقلابی بزرگ در استانداردسازی این محصولات در راستای كاهش آلایندگی در كشور دانست. این مدرس دانشگاه ادامه داد: انجام این طرح از آنجا مهم قلمداد شد كه طبق بررسی های بعمل آمده هر خودروی كاربراتی تولیدی، 60 گرم گاز آلاینده در هر كیلومتر پیمایش تولید می كند و این میزان در برخی از خودروها تا 100 یا 200 گرم در هر كیلومتر پیمایش افزوده می شد و ارتقاء سطح استاندارد و تجهیز خودروها به استاندارد یورو 2 موجب كاهش قابل توجه میزان آلایندگی خودروها شد. وی با بیان این مطلب كه هر خودروی یورو2 در هر كیلومتر پیمایش چیزی در حدود 7.2 گرم گاز آلاینده تولید می كند، افزود: ارتقاء این استانداردها را می توان اقدامی اثر بخش در كاهش آلایندگی خودروها دانست چرا كه خروجی این امر نشان دهنده تقلیل حجم اعظمی از آلایندگی در كشور بوده است. یوسفی نژاد تصریح كرد: البته در اجرای استانداردهای یورو2 مسائل متعددی در صحت انجام آن مورد انتقاد است برای مثال هنوز هیچ ارگان و هیچ سازمانی وجود ندارد كه اعلام كند آیا استاندارهای مورد اشاره هنوز در خودروهای یورو2 موجود است یا خیر، زیرا تستهای آزمایش برای خودروهای یورو فقط یك بار آن هم در زمان تولید و عرضه مورد بررسی قرار می گیرد. وی در تشریح ضرورت بستر سازی مناسب برای معاینات فنی خودروهای با استاندارد یورو2 اذعان داشت: تجهیز استانداردهای یورو2 اقدامی است كه در ابتدای راه مورد بررسی قرار می گیرد اما نمی توان با یك بار سنجش تا آخر عمر یك خودرو، آن محصول را یورو2 دانست. این کارشناس صنعت خودرو افزود: با این وجود باید اولاً دید كه بستر لازم برای عرضه خودروهای یورو2 مناسب بوده است یا خیر و اگر مناسب نیست باید نسبت به ارتقاء آن خودداری شود. این فعال صنعت خودرو با اشاره به نبود بسترهای لازم در خصوص استانداردهای یورو4 اقدامات صورت گرفته برای استاندارهای یورو2 را نیز قابل قبول ندانست و اظهار داشت: وقتی كه ما هنوز سوخت مورد نظر را نتوانسته ایم محیا كنیم و طبق دستور باید شش ماه پس از توزیع سراسری سوخت نسبت به این امر مبادرت ورزیم، حال چگونه خودروهای یورو4 را عرضه كنیم كه هم خودروساز و هم مصرف كننده را متضرر كند؟ وی گفت: با وجود اقدامات صورت گرفته متاسفانه در حال حاضر شاهد آن هستیم كه خودروهای فرسوده بی شماری در شهرها و كلان شهرها در حال تردد بوده و هنوز هم نمی توان از سهم بالای آلایندگی این خودروها چشم پوشید. یوسفی نژاد تاكید كرد: آیا بهتر نیست كه در ابتدای امر این خودروها را از رده خارج و پس از آن نسبت به دیگر استاندارها فكر كرد؟ وی اضافه كرد: در صورت عرضه خودروهای یورو4 و استفاده از سوخت یورو2 كنونی بر خلاف استانداردی كه برای كاتالیست این خودروها در نظر گرفته شده است مبنی بر این كه دارنده خودرو پس از پیمایش 80 تا 100 هزار كیلومتر باید نسبت به تعویض این قطعه اقدام كند، پس از 15 هزار كیلومتر استفاده خودرو دچار آسیب شده و مصرف كننده باید با پرداخت هزینه حداقل 700 هزار تومانی نسبت به تعویض این قطعه اقدام كند. این مدرس دانشگاه افزود: حتی چنانچه خودروسازان آمادگی لازم برای انجام این استانداردها را داشته باشند باید در نظر داشت كه عوامل ذكر شده و مضرات ادامه این بی تدبیری ها از چشم تولید كننده دیده خواهد شد و مصرف كننده و تولید كننده را در مقابل هم قرار خواهد داد. یوسفی نژاد خاطرنشان كرد: چنانچه بدنبال تصمیمات اثر بخش در زمینه كاهش آلودگی باشیم قطعاً هر عقل سلیمی خروج خودروهای فرسوده را انتخاب خواهد كرد چرا كه از هر نظر این اقدام هم به صرفه تر و هم كارشناسی تر خواهد بود.