به گزارش «پرشین خودرو»، در 21 اسفندماه سال 92 و در حاشیه جلسه هیات دولت در جمع خبرنگاران گفته شد که قیمت خودرو در سال 93 گران نخواهد شد! می‌گویند ایرانی‌ها علاوه بر اینکه زیادی زود‌باورند، کمی تا قسمتی خوش‌بین هم هستند؛ آنقدر که با کوچک‌ترین خبر خوبی، مشکلات را حل‌شده می‌دانند، گویی الساعه قرار است تمام قفل‌های زندگی‌شان باز شود. این «خوش‌بینی» ایرانی‌ها اتفاقاً پس از «توافق ژنو»، بیش از پیش به چشم آمد؛ تا جایی که خیلی‌ها گمان می‌برندقرار است در کوتاه‌ترین زمان ممکن، بهترین رخدادها روی دهند. آنچه این روزها مردم ایران به شدت پیگیرش هستند، کاهش قیمت کالاها و صد البته ورود تکنولوژی و فناوری روز دنیا به بازارها و خطوط تولید کشور است و در این میان، «خودرو» به طور ویژه تحت پیگردقرار دارد! حدوداً دو سالی می‌شود که خودروسازی ایران درگیر بحران تولید شده و بحران تولید از آنجا آغاز شد که خزانه خودروسازان ته کشید و بانک‌ها نیز تسهیلات مالی در اختیارشان قرار ندادند و از همین رو پول به قطعه‌سازان تزریق نشدو تولید رفته‌رفته پایین و پایین‌تر آمد. در کنار این «بی‌پولی»، سایه سنگین تورم 300درصدی مواد اولیه و رشد سه برابری نرخ ارز و تحریم های بین المللی نیز بر سر آبی و نارنجی‌های جاده مخصوص آوار شد تا آنها بحرانی‌ترین روزهای عمرشان را پس از دوران جنگ، تجربه کنند. این اتفاق سبب شد وضع صنعت خودرو ایران بیشتر پیچیده شود و غول‌های جاده مخصوص حالا نه‌تنها با افت شدید تولید و رشد باورنکردنی قیمت روبه‌رو بودند، بلکه دو شریک بزرگ‌شان را نیز از دست‌رفته می‌دیدند. جاده مخصوص در ناامیدی غوطه‌ور شده بودتا اینکه باد موافق از «ژنو» وزید. به خیال مردم، حالا که قرار شده سایه سنگین تحریم آمریکایی‌ها از سر جاده مخصوص برداشته شود، مشکلات صنعت خودرو نیز حل خواهد شد و در کنار رشد چشمگیر کیفیت، قیمت نیز اساسی پایین خواهد آمد؛ حال آنکه خیالی است خوش و رویایی است شاید دست‌نیافتنی! هنوز مسائل و موانع اصلی بر سر راه افزایش تولید و کاهش قیمت، پابرجاست. از طرفی هنوز مساله نرخ ارز و تورم عمومی و تزریق تسهیلات بانکی نیز حل نشده و این یعنی قیمت خودرو پایین نخواهد آمد. در شرایط فعلی، اوج هنر خودروسازان تثبیت قیمت خودروهاست که به نظر می‌رسد آن هم فقط تا پایان سال گذشته برقرار بود. کاهش قیمت خودرو مستلزم رشد تولید است و این «رشد» نیز در صورتی تحقق خواهد یافت که تورم مواد اولیه کنترل و کاهش پیدا کند، ارز ارزان به خودروسازان داده شود و بانک‌ها بپذیرند که تسهیلات و منابع مالی لازم را در اختیار صنعت خودرو قرار دهند. از آن سو البته لغو کامل تحریم‌های مرتبط با خودروسازی نیز ضروری است. به اعتقاد بیشتر کارشناسان هزینه‌های تولید به حدی رشد یافته که عملاً امکان کاهش قیمت خودرو وجود نداردو حتی اگر متغیرها (تورم، نرخ ارز، تسهیلات بانکی و تحریم‌های بین‌المللی) روندی مطلوب را در پیش بگیرند، در نهایت قیمت خودرو ثابت خواهد ماند. به عنوان مثال الان اگر خودروسازان حداقل 15تا 20 درصد به خودروهایشان اضافه کنند تازه به یک درصد، دو درصد سود می‌رسند. حالا وای به حال اینکه قیمتی هم کم کنیم. ببینید چه اتفاقی می‌افتد؟ یکی از دلایلی که خودروسازها واقعاً قیمت تمام‌شده‌شان بالاست، هزینه‌های مالی است. مثلاً وقتی آنها مجبور هستند روی هر خودرو چهار، پنج میلیون فقط هزینه مالی داشته باشند ، این را چه کسی می‌تواند کاهش دهد؟ چطور خودروساز داخلی را با خودروساز خارجی مقایسه می‌کنیم اما اعطای تسهیلات را یادمان می‌رود مقایسه کنیم که با دو، سه درصد هزینه مالی خودروسازان خود را تامین می‌کنند. چرا ما خودرو را تافته جدا بافته می‌دانیم و فرض می‌کنیم نباید این اتفاق برایش بیفتد. خودروساز چه گناهی کرده که خودروساز خارجی منابع مالی‌اش را با دو درصد تهیه می‌کند و خودروساز ایرانی باید با 30 درصد و ... یعنی الان واقعاً هزینه‌های مالی خودروسازها بالای 27، 28 درصد است. چرا پیکان‌ها همه به سمت صنعت خودرو است؟ مثلاً به سمت صنعت لبنیات و میوه و آجیل و پسته نیست؟ فقط خودرو به چشم می‌آید. پیش‌بینی من این است که قیمت خودرو با بایدها قابل پایین آمدن نخواهد بود؛ و بهترین راه‌حل این است که قیمت‌های خودرو را در اختیار خود خودروسازها بگذاریم، به سمتی که خود خودروسازها برای اینکه بتوانند تیراژ داشته باشند و بتوانند کارخانه را بگردانند، خودبه‌خود مجبور می‌شوند قیمت تمام‌شده‌شان را پایین بیاورند. به قول خودروسازان؛ دولت اگر می‌خواهد قیمت خودرو به دو سال پیش برگردد، باید نرخ ارز و تورم مواد اولیه را به اوایل سال 90 برگرداند و در کنار اینها نیز نقدینگی مناسبی از سوی بانک‌ها به خودروسازان تزریق شود و البته تحریمی هم در کار نباشد، آنگاه رویای کاهش قیمت خودرو محقق خواهد شد. داوود نوروزبیگی – کارشناس صنعت و رسانه