به گزارش «پرشین خودرو»، در ماههای پایانی سال 87 موضع بدهی 10 هزارمیلیارد تومانی گروه صنعتی ایران خودرو خواب را از چشمان سهامداران این مجموعه ربوده بود، زمزمه تغییرات کلان مدیریتی در فضای صنعت خودرو و بازار سرمایه کشور پیچید. هر چند که هیچ کس امیدی به آینده نداشت. در چنین شرایطی تردیدی نبود که تیم مدیریتی قبلی باید آهنگ خداحافظی می نواخت و در نهایت این چنین شد. حالا دیگر جواد نجم الدین که تجربه نزدیک به سه دهه فعالیت در صنعت خودرو را در کارنامه داشت، می بایست اتاقش در مگاموتور را تحویل می داد و ایران خودرو را با تمام مصائبش تحویل می گرفت. همه می دانستند که او یک خطر بزرگ را پذیرفته و اکنون باید حیثیت خود را نیز به میان بگذارد. بسیاری از کارشناسان صنعت خودرو معتقد بودند که ایران خودرو حتی با فروش بخش قابل توجهی از دارایی های سرمایه ای خود نمی تواند از زیر بار سنگین این بدهی ها خلاص شود. موضوع دیگر در کمیسیون اقتصادی دولت و در راهروهای مجلس هم به عنوان یک بحث جدی دنبال می شد. با این اوضاع و احوال روند اجرای برنامه های او در ایران خودرو ادامه داشت و همزمان اجرای سیاست های اصل44 قانون اساسی در دستورکار قرار گرفت. از سوی دیگر با وجود بسیاری از مشکلات او هیچگاه از مواجهه با رسانه ها به منظور پاسخگویی به نقاط ضعف و قوت ایران خودرو پرهیز نمی کرد و در عین حال تمام مدیران زیر مجموعه خود را مجاب می کرد تا به صورت تخصصی اطلاع رسانی کنند. نجم الدین پس از آنکه روی کار آمد نخستین مجمع را پشت سر گذاشت. توقف سرمایه گذاری های غیر ضروری، کاهش هزینه ها، ارتقای بهره وری، بهبود فرآیندهای تولید، افزایش سهم بازار، تمرکز بر تولید محصولات دارای ارزش افزوده بالا و حذف تمام چالش هایی که می توانست هزینه های سربار برای این مجموعه را به دنبال داشته باشد مهمترین برنامه هایی بود که در دستور کار قرار گرفت. درست بر خلاف آنچه دیگران تکیه بر فروش دارایی های سرمایه ای با هدف به سود رساندن ایران خودرو می پنداشتند. گرچه در سال گذشته 12 شرکت تابعه ایران خودرو واگذار شد، اما تردیدی نیست که اغلب این واگذاری ها با هدف رها شدن از تنگناهای فاقد توجیه اقتصادی بوده است. امری که می تواند آهنگ رشد این مجموعه را شتاب بخشد. این موارد شاید ضرب الاجل های او برای جلوگیری از بروز بحران های جدی تر در بزرگترین خودروساز خاورمیانه بوده است. اما پس از چندی زمزمه طراحی و تولید خودروهای جدید در این مجموعه مطرح شد و در نهایت دنا رونمایی شد. حالا دیگر مشخص بود که ایران خودرو توانسته است بسیاری از بحران های مالی را پشت سربگذارد و هدفگذاری برای تولید محصولات جدید را آغاز کند. از سوی دیگر طراحی دو پلت فرم جدید و 11 محصول با مالکیت معنوی ایرانی در قالب یک برنامه هفت ساله از جمله مصوبات هیات مدیره ایران خودرو برای تحقق اهداف سند توسعه صنعت خودرو کشور بوده است. این طوربه نظر می رسد که در گام بعدی همگان حرکت به سمت توسعه سبد محصول و رفع نیازهای واقعی مشتریان را از این مجموعه انتظار دارند. در این میان بسیاری معتقدند که یک موضوع نه تنها در ایران خودرو بلکه در مجموعه صنعت خودرو کشور مغفول مانده است. آن هم رساندن کیفیت محصولات تولید داخل به سطح استانداردهای روز دنیا است. گرچه رسیدن به این هدف نیازمند ایجاد زیرساخت های لازم است، اما به نظر می رسد با وجود بالا نگه داشتن تعرفه ها از سوی دولت اکنون زمان آن رسیده است تا در سال جهاد اقتصادی حرکت جهادی در این عرصه از سوی خودروسازان صورت گیرد. در اینجا اما علاوه بر سهامداران همه نگاهها به سمت جواد نجم الدین مرد شماره یک صنعت خودرو خاورمیانه نشانه رفته است. چه بسا بسیاری معتقدند ایران خودرو هیولایی است که چنانچه سر از زمین بلند کند، نه تنها بیشترین سهم از بازار داخل را به خود اختصاص خواهد داد، بلکه حضور خود در بازارهای منطقه ای و بین المللی را تثبیت خواهد کرد. دست یابی به دانش فنی تولید قطعه، توسعه فعالیت های طراحی و مهندسی، افزایش عمق ساخت، رسیدن به خودکفایی و تمرکز ویژه در حوزه خدمات پس از فروش مهمترین موضوعاتی هستند که در کنار جهاد کیفی، رشد شتابنده ایران خودرو را به دنبال خواهند داشت. حالا باید دید پس از آنکه سهامداران ایران خودرو امسال طعم شیرین سود را چشیدند، این جهاد بزرگ آغاز خواهد شد یا خیر؟