کد خبر 4484
۱۹ تیر ۱۳۹۰ - ۱۴:۰۰
بزرگنمایی مشکلات و تضعیف صنعت خودرو

پرشین خودرو: یكی از معمول ترین و آسان ترین شیوه های تضعیف یك مجموعه، انتقاد بدون استدلال و بزرگ نمایی مشكلات بدون در نظر گرفتن محدودیت ها و پیشرفت ها است.

به گزارش «پرشین خودرو» به نقل از موج، متاسفانه این روش در بخش های پایه و صنایع پیشرو كشور مورد استفاده قرار می گیرد و پیش از آنكه اقدامی برای كمك به بهبود عملكردها و تصحیح روش ها باشد، آگاهانه یا ناآگانه عاملی به منظور تضعیف صنایع پیشرو كشور می باشد. در این مقوله، صنعت خودرو كشور نیز از این قاعده مستثتنی نیست و در زمان هایی، فرصت طلبان و منتقدان با برجسته کردن نقاط ضعف و مشكلات موجود و انكار تمامی پیشرفت ها و دستاوردهای به وقوع پیوسته در این صنعت سعی می کنند، فریاد دفاع از حقوق جامعه را سر دهند تا در نهایت برای دستیابی به خواسته های خود باب جدیدی بگشایند. این در حالیست که صنعت خودرو از جمله صنایعی است كه بنا به آمار و مستندات موجود در سال های اخیر، رشد خیره كننده 30 درصدی را تجربه كرده است و از طریق آ‍زمون و خطا به رغم تمامی مشكلات، توانسته است در میان صنایع كشور جایگاه خود را ارتقا داده و برای ورود به كلاس جهانی آماده شود. از طرفی متولیان صنعت خودرو كشور هیچگاه منكر نقاط ضعف و كاستی های موجود نبوده اند و همواره در تلاش برای رفع آن بوده و هستند و سعی كرده اند با بهره گیری از دانش روز جهان، فاصله ها را كوتاه كنند. متاسفانه اخیرا رئیس انجمن مهندسی خودرو ایران در نشست خبری این شیوه را به کار برده و تنها از ضعف، كاستی، ناتوانی و مشكلات صنعت خودرو كشور سخن به میان آورده است. حال این پرسش ها مطرح می شود كه آیا دستیابی به دانش طراحی و ساخت خودروهای داخلی، طی مراحل هفت گانه خودروسازشدن در شركت های بزرگ خودروساز داخلی، صاحب برند شدن، فعالیت های صورت گرفته در راستای افزایش ساخت داخل، ارتقا كیفی قطعه سازان، افزایش كمی و كیفی تیراژ تولید، كاهش میزان آلایندگی خودروها و صدها پروژه كه همگی مورد تایید موسسات معتبر بین المللی ایرانی و خارجی واقع شده است، این ارزش را نداشت كه حتی نامی از آن برده شود؟ آیا این اظهارات كه حتی مورد تایید گروه كثیری دیگر ازصاحب نظران و نمایندگان مجلس شورای اسلامی نیست، بر اساس حقایق ارائه شده یا تنها بنا بر مقاصد شخصی، سیاسی و اقتصادی در چنین زمانی مطرح شده است؟ نكته قابل توجه اینجا است كه اگر بر اساس مطالب عنوان شده صنعت خودروسازی درایران صنعتی عقب مانده و فاقد شایستگی لازم است پس باید پرسید اعلام آمادگی خودروسازان جهانی برای همكاری مشترك با خودرو سازان ایرانی بر چه اساسی مطرح شده است؟ همچنین از آن جا كه بر اساس گزارش مذكور هیچ تحول و پیشرفتی در صنعت خودرو ایران به وقوع نپیوسته پس نتیجه گرفته می شود سطح دانش و توان خودروسازان جهانی آن قدر تنزل یافته است كه برای همكاری با كشور ایران كه از لحاظ تكنولوژیكی بسیار عقب مانده است، تمایل نشان داده اند! حتی در صورتی که تمامی نكات مطروحه در گزارش (به فرض محال) صحیح باشد چرا راهكاری برای حل مشكلات صنعت خودرو كشور كه به تعبیری مادر تمامی صنایع است پیشنهاد نشده است؟ گرچه پیداست كه تنها راه حل مشكل از دیدگاه رئیس انجمن مهندسی خودرو شكست این صنعت تازه جان گرفته، گشودن درها بر روی واردات خودروهای خارجی و پر شدن جیب گشاد دلالان واردات خودرو است. البته واضح است موافقان واردات خودرو در صورت تحقق یافتن آرزوهایشان باید پروژه ای برای صادرات نیروی جوان كار كشور نیز تعریف كنند، جوانانی كه با بسته شدن كارخانه های خودرو و قطعه سازی كشور باید جویای شغل جدیدی برای گذران زندگی خود باشند. در پایان می توان گفت علاوه بر صدها سوال بی پاسخی كه در متن اظهارات ناقص، متناقض و نادرست مسله استاندارد بودن و یا نبودن خودرو های داخلی در ذهن خلاق صنعتگران وجود دارد، توجه به این نكته نیز ابهام برانگیزاست كه چرا در روزهایی که به برگزاری مجمع سهامداران شرکت های خودرویی نزدیک است، این اظهارات یکسویه و بی پایه و اساس مطرح می شود؟
کد خبر 4484

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
captcha

نظرات

  • نظرات منتشر شده: 1
  • نظرات در صف انتشار: 0
  • نظرات غیرقابل انتشار: 0
  • ۰۰:۰۰ - ۱۳۹۰/۰۴/۱۹
    0 0
    اولا در هیچ جای دنیا خودروسازی در تعریف صنایع مادر نمیگنجد دوما چرا باید هزینه پیشرفت و آزمون و خطای آن را بعد از 40 سال هنوز مردم از جیبشان بپردازند ؟ شما نیاز به 800 هزار شغل در سال را فقط میخواهید از راه خودروسازی پاسخ دهید ؟ چرا خمایتی که از این صنعت میشود از بقیه صنایع مثل کشاورزی و نساجی و غیره نمیشود ؟ چرا این مثلا صنعت پیشرو به زعم شما ، فقط به سود خود می اندیشد و بس و لابیهای آن در همه جا حضور دارند ؟ چرا کسی به حق انتخاب مشتری احترام نمیگذارد مگر تولید در نهایت برای مشتری نیست ؟ و در آخر با اینهمه اقتدار و برنامه تولید 3 میلیونی و رقابت با بزرگان چرا این صنعت حتی از واگذاری 5% بازار به رقیب خارجی واهمه دارد و یکروز بدون حمایت دولت دوام نمیاورد ؟