به گزارش «پرشین خودرو»، رشد لاک پشتی فولکس در بازار آمریکا مهمترین بهانه برای بحران مدیریتی در گروه خودروسازی فولکس واگن است. این بحران نزدیک بود به قیمت از دست رفتن شغل مارتین وینترکرن مدیر عامل این شرکت تمام شود. نوک پیکان انتقاد به وی تلاش های بی نتیجه برای نفوذ در بازار آمریکا است. فردیناند پییش رئیس هیئت مدیره گروه فولکس که ریاست هیئت نظارتی این گروه را برعهده دارد در سال 2017 بازنشت خواهد شد و با توجه به اظهار نظری که وی در یکی از نشریات آلمانی داشت، بین وی و وینترکرن فاصله انداخت؛ در حالی که تا پیش از این تصور بر این بود که پییش شاگرد خود را جانشین خود خواهد کرد. به گفته ی یکی از اعضای هیئت نظارت فولکس، رئیس هیئت مدیره این شرکت از عملکرد این گروه خودروسازی به ویژه در بازار آمریکا بسیار ناخرسند است. دلیل آن هم سرمایه گذاری بسیار سنگین و بدون نتیجه بوده است. گروه خودروسازی فولکس برای ساخت یک کارخانه در تنسی آمریکا 1 میلیارد دلار سرمایه گذاری کرد تا خودروی سدان پاسات بومی شده برای بازار آمریکا را در این کارخانه تولید کند. اما با این همه سرمایه گذاری سهم برند فولکس از گروه فولکس واگن در آمریکا در سه ماهه اول 2015 به 2 درصد رسیده که پایین ترین سهم از سال 2009 است. از این بدتر این که حتی ارزش یورو در برابر دلار پایین آمده و این می بایست به فروش خارجی فولکس واگن در آمریکا کمک می کرد. همان طور که کاهش ارزش ین در برابر آمریکا باعث بهبود فروش و افزایش سوآوری خودروسازان ژاپنی در آمریکا شده است. با این که نفوذ در بازار آمریکا و گسترش برند فولکس در این کشور اصلی ترین استراتژی وینترکرن را تشکیل می داد اما سرمایه گذاری ها و تلاش ها به نتیجه ننشست که باید به درستی دلیل آن بررسی شود. زمانی که وینترکرن زمام امور این گروه خودروسازی را به دست گرفت سهم بازار برند فولکس در آمریکا 1.4 درصد بود. تحلیل گران اعتقاد دارند که دلیل عدم موفقیت فولکس در آمریکا این است که مراکز تحقیق و توسعه آن در اروپا قرار دارند و طراحی های آنها با ذائقه اروپایی بیشتر جور در می آید. در بازار آمریکا حتی خودروهای کراس اور هم از قد و قواره بزرگتری نسبت به همتایان خود در اروپا برخوردارند و تا زمانی که مراکز طراحی و توسعه خودروی فولکس در آمریکا شکل نگیرد وضع به همین منوال خواهد ماند. گروه فولکس با این که میلیاردی در آمریکا خرج می کند اما بازار خاص را هم به خودروسازانی مثل سوبارو می بازد. از نظر پییش هیچ تحولی با این رویکرد موجود اتفاق نخواهد افتاد؛ مخصوصاً که در 7 سال آتی سکان به دست وینترکرن خواهد بود سال اول به عنوان مدیر عامل و سال های بعد از آن به عنوان رئیس هیئت مدیره. سال گذشته گروه فولکس بخشی از آر اند دی خود را به ایالات متحده انتقال داد و در مکزیک هم امکاناتی برای مونتاژ تیگوان دایر کرد. با این که تا سال آینده تاج و تخت بزرگترین خودروسازان جهان از تویوتا به گروه خودروسازی فولکس واگن انتقال پیدا می کند، سهم پایین در بازار آمریکا تنها مشکل فولکس واگن نخواهد بود. گروه فولکس اکنون بیشتر تکیه اش به سودآوری برندهای آئودی و پورشه است و از هدفگذاری سود عملیاتی 6 درصد تا سال 2018 بسیار فاصله دارد (اکنون 2درصد است). با این که اسکانیا و مان هر دو از برندهای سازنده خودروهای تجاری فولکس واگن هستند اما به جای آن که از امکانات هم استفاده کرده و هزینه ها را نصف کنند بیشتر به رقابت می پردازند که برای گروه فولکس واگن مخرب است. مشکل دیگر گروه خودروسازی فولکس واگن این است که با این که می داند به یک خودروی ارزان قیمت نیاز دارد اما تلاش هایش در این زمینه هم بی نتیجه مانده است. در برزیل که چهارمین بازار بزرگ گروه فولکس واگن به حساب می آید، برند فولکس از رقبا جا مانده و مقام سوم را به دست آورده است. (مقام اول فیات و دوم جنرال موتورز) با همه مخالفت ها و انتقادهایی که پییش به وینترکرن دارد، اعضای هیئت نظارت گروه خودروسازی فولکس واگن رأی به ماندن وینترکرن داده اند که به ذائقه ی پییش خوش نیامده و به احتمال زیاد این بحران به این زودی پایان پیدا نمی کند. به احتمال قریب به یقین عقب نشینی پییش تاکتیکی است و از پشت پرده شروع به رایزنی و تلاش برای تغییر وضع موجود خواهد کرد.