به گزارش «پرشین خودرو»، این جمله را به ظاهر سفیرکبیر یکی از کشورهای پیشرفته دنیا به راننده شخصی خود در تهران بیان کرده بود. همین مونولوگ، انسان را به اندیشه فرو می برد که معنی این جمله چیست و اصلا کارکرد میدان در خیابان ها و شهرها برای چیست؟
در اول نظر کارکرد میدان کم کردن سرعت اتومبیل هاست و گرنه هندسه «چهار راهی» بر سر تقاطع ها خود می توانست راه ها را از یک جدا و مشخص کند. بعد از این کارکرد، بحث زیبایی و نمادهای شهری در میادین مطرح بود که می توان گفت در این خصوص شهرها موفق عمل کرده اند شاید به این دلیل که دست ایده پرداز و طراح و خلاق برای نصب یک مجسمه یا المان یا یک طرح بازتر باشد چرا که میدان است و کسی مزاحم نمی شود؛ نه عابر پیاده ای است و اتومبیلی.
میدان را می سازند و فضای سبز و گل و احیانا یک مجسمه در وسط آن. این کارکرد ها مدتی است دیگر تغییر کرده است و برخی کارشناسان شهری اذعان دارند میدان ها به خصوص در نقاط اصلی و مرکزی شهر دیگر آن چنان که باید و شاید حالت بازدارندگی ندارند و صرفا برای ایجاد زیبایی در خیابان ها ساخته می شوند درواقع در وضعیت کنونی کشور نیاز به احداث میدان نیست.
نکته حائز اهمیت در این است که حکما پلیس دریافته که نمی توان خودروها را به حال خود رها کرد تا «مراعات» دیگر رانندگان را داشته باشند و گرنه چه جای چراغ قرمز در میدان؟
اصولا میدان، خود کارکرد کم کردن سرعت خودروها را دارد و دیگر اصولا نباید خودروها را «متوقف» کرد. این متوقف کردن اتومیبل ها در میدان اما خود معضل دیگری را رقم زده است؛ سردرگمی رانندگان میان رفتن و ماندن. این جدا از این است که برخی ها فرصت طلبی کرده و از موقعیت به دست آمده استفاده می کنند و در واقع به نوعی خودشان را به آن راه می زنند که نمی دانند ادامه مسیر در لاین مشخص شده مجاز است یا خیر؟ اغلب نیز این اتفاق می افتد و وقتی قرار باشد دور میدان را دور زد گاه قوانین را نیز دور می زنیم و نمی دانیم تحت هر شرایطی مقابل چراغ قرمز چه به سمت راست بخواهیم بپیچیم چه چپ و چه مستقیم باید به رنگ چراغ راهنمایی «احترام» بگذاریم.
همین می شود که هم اینک در میادین شهرهای بزرگ کشور (چه بی چراغ و چه با چراغ) زمان پیک تردد آشفته بازاری به پا می شود و هر آن صدای ممتد بوق ها از سر بی قانونی بلند می شود. پلیس هم آن وسط مانده کدام سوی یک میدان شلوغ را بگیرد؟ اینجاست که پلیس راهنمایی و رانندگی باید یک اکیپ بفرستد و شرایط را کنترل و به حالت نرمال خود بازگرداند. تازه این در صورتی است که میدان چهار خروجی داشته باشد و مانند میدان چه کنم(ابن سینا) نباشد که آن موقع دیگر افسار این حجم خودرو و ترافیک از دست پلیس در خواهد رفت و نتیجه آن بی اعصابی برای افرادی است که پشت فرمان هستند و معمولا هم عجله دارند.
تصور می شود اکنون بتوان جمله سفیر کبیر را تعبیر کرد؛ به راستی باید پذیرفت اینجا در ایران رانندگی با هر کشور دیگری تفاوت عمده ای دارد. اینجا در تهران رانندگی "صبر ایوب و گذشت یحیی" را می طلبد.

- محمد گلچین زاده