به گزارش «پرشین خودرو» به نقل از همشهری، این چهره سرشناس سینما می نویسد:حتی والدینی که در شرایط دشوار و بحرانی قرار دارند (مثلا دچار اعتیاد هستند) هم آرزوی قلبی‌شان این است که بچه‌هایشان عاقبتی چون آنها نیابند.

اینکه شرایط چگونه رقم می‌خورد و برخی از پدر و مادرها خود سلامت روحی و حتی جسمی فرزندانشان را به‌خطر می‌اندازند، داستانی دیگر است. گاهی میان نیت‌ها و واقعیت‌ها دره‌ای عمیق وجود دارد. ضمن اینکه خیلی‌ها اساسا نمی‌دانند برای آتیه فرزندانشان باید چگونه برنامه‌ریزی و عمل کنند. داستان هنگامی تلخ‌تر می‌شود که مشاهده می‌کنیم برخی نهادهایی که وظیفه ذاتی‌شان برنامه‌ریزی و کار برای فراهم کردن امکان رشد و تعالی فکری بچه‌هاست هم تصور دقیقی از مأموریت‌شان ندارند؛
درحالی‌که در گذشته همین نهادها بسیار بهتر از امروز عمل می‌کردند؛ روزگاری که البته پیچیدگی‌های دوران امروز را نداشت و همه چیز ساده‌تر و ملموس‌تر بود؛ دورانی که بچه‌ها مثل امروز در مواجهه با انبوه رسانه‌هایی نبودند که فارغ از مجرای رسمی به تولید محتوا می‌پردازند. در آن سال‌ها سینمایی به‌نام کودکان و نوجوانان داشتیم که مماس با خواست‌ها و نیازهای بچه‌ها حرکت می‌کرد. از آن سینما امروز تنها خاطره‌ای به‌جا مانده است و جرقه‌هایی که نمی‌توانند تداوم یابند و جریان‌سازی کنند.

سینمای کودک و نوجوان دهه۶۰ که جدی گرفته می‌شد، هم مخاطب داخلی داشت و هم جوایز متعدد بین‌المللی نصیب فیلم‌های کشورمان شد که این فیلم‌ها مضامین ساده اما عمیق و انسانی داشتند. در گذر ایام، این سینما هم به فراموشی سپرده شد و کار به‌جایی رسید که در سال‌هایی تعداد انگشت‌شماری فیلم کودک ساخته می‌شد. با وجود تلاش‌های صورت‌گرفته در این حوزه که باید خوراک فکری به بچه‌هایمان بدهد با مشکلات زیادی روبه‌رو هستیم؛ سینمایی که باید حرفی برای گفتن داشته باشد و به سهم خود گامی در جهت اعتلای کودکان و نوجوانان سرزمینمان بردارد.

بسیاری از آسیب‌های اجتماعی را که خطراتشان بچه‌های ما را تهدید می‌کنند می‌توان با استفاده از ابزار قدرتمندی به‌نام سینما مرتفع کرد؛ بچه‌هایی که به‌شدت در معرض خطر هستند و سینما می‌تواند هشداردهنده خوبی برایشان باشد. فراموش نکنیم که تمام اتفاقات زندگی قشر بزرگسال ریشه در دوران کودکی دارد. چگونگی سپری کردن دوران کودکی، چگونگی توجه والدین به کودکان، چگونگی نگرش آموزش و پرورش به نیازهای بچه‌ها و… در ترسیم آینده فرزندانمان نقش کلیدی دارند. رها کردن بچه‌ها در مسیری پرخطر آینده‌ای هراسناک را رقم می‌زند. با تعلل و سستی، آینده بچه‌هایمان را تباه نکنیم.