به گزارش «پرشین خودرو»، دنیای اقتصاد نوشت: ساختن ماشین‌ها در تیراژ میلیونی به‌خودی خود یک مزیت به حساب نمی‌آید بلکه مهم این است که چه مقدار از این ماشین‌های ساخته شده را می‌توان در طول یک سال فروخت. خودروسازان از اوایل قرن بیست و یکم به این‌سو بیشتر از تولید بر فروش متمرکز شدند، چرا‌که افزایش کیفیت خودروها و نزدیک شدن سطح آنها به یکدیگر از یکسو و تجاری‌سازی امکاناتی که در گذشته لوکس به‌حساب می‌آمدند و قرار‌دادن آن در ماشین‌هایی با قیمت‌های معمولی از سوی دیگر موجب شد تا رقابت بین خودروسازان از تولید به سوی فروش تغییر‌جهت دهد.

پیش‌بینی مراکز اقتصادی نشان می‌دهد که این رقابت در آینده تشدید خواهد شد. تشدید رقابت در حالی اتفاق می‌افتد که بازارهای اصلی نیز تغییر مکان می‌دهند و چالش اصلی خودروسازان درست از همینجا آغاز می‌شود. در حال‌حاضر اتحادیه اروپا سومین بازار بزرگ خودرو در جهان است اما در سال 2030 این کشور هند است که جای آن را خواهد گرفت. کشوری که در حال‌حاضر در ردیف بازارهای جذاب برای خودروسازان به‌حساب نمی‌آید و تنها مدل‌های ابتدایی و ساده را می‌تواند در خود هضم کند اما زمانی که هند به سومین بازار بزرگ خودرو با اندازه‌ای بین 150 تا 200 میلیارد دلار تبدیل شود، آن‌وقت دیگر تولید‌کنندگان بزرگ خودرو نمی‌توانند به راحتی از کنار آن عبور کنند. اما ماجرا به همین سادگی نیست و این بازارهای جدید با قوانین خودشان با خودروسازان مواجه می‌شوند. در سال 2030 سه کشور چین، ایالات‌متحده و هند سه بازار اصلی خودرو خواهند بود که از نظر درآمد سرانه و ترکیب جمعیتی شباهت چندانی به یکدیگر ندارند و خودروسازان برای آن همچنان بتوانند برنامه‌های توسعه‌ای و اقتصادی خود را محقق کنند، باید برای هر سه این بازارها برنامه و به بیان بهتر محصول داشته باشند. این سه بازار روی هم 60 درصد سهم جهانی را در‌بر‌می‌گیرند. در آن زمان فروختن خودروهایی با آلایندگی بالا، کم‌امکانات و با ایمنی اندک عملا امکانپذیر نخواهد بود، به همین دلیل خودروسازان باید از همین حالا فکری به حال داشتن محصولی مناسب برای این بازارها باشند. برخی خودروسازان بزرگ از همین حالا دست به‌کار شده‌اند و محصولاتی با‌کیفیت اما دارای طراحی ساده را تولید می‌کنند که اگر‌چه با ترکیب محصولاتشان در گذشته همخوانی ندارد اما از برنامه بلندمدت آنها برای بازارهای نوظهور خبر می‌دهد.

در هند به‌عنوان مهم‌ترین بازار خودرویی که در حال تکوین است در سال 2030 هنوز هم شانس زیادی برای خودروهای بالاتر از 20 هزار دلار وجود نخواهد داشت اما همین هم یک جهش بزرگ به حساب می‌آید چرا‌که در حال‌حاضر خودروهای بالاتر از 12 هزار دلار شانس زیادی ندارند. عدد 20 هزار دلار بسیاری از خودروسازان بزرگ جهان را از مسابقه بازار هند حذف می‌کند چرا‌که آنها محصولی در این بازه قیمتی ندارند. آنها اکنون در آستانه یک انتخاب تاریخی قرار گرفته‌اند؛ یا به یک بازیگر غیر موثر در بازار شبه‌قاره تبدیل شوند یا دست به‌کار تولید محصولی رقابتی برای این بازار شوند. این خودروسازان هر‌کدام از دو راه را که انتخاب کنند متحمل هزینه خواهند شد و برخی از آنها علاوه بر هزینه باید یک تجدید‌نظر کلی در سبک و سیاق خودروسازی خود و سنت‌هایشان داشته باشند تا بتوانند محصولاتی ارزان‌قیمت تولید کنند. پیش‌بینی می‌شود در سال 2030 بیش از 215 میلیون دستگاه خودرو در هند تردد کنند، این عددی است که در سال 2000 برای ایالات‌متحده ثبت شد.

در چین وضعیت به گونه‌ای دیگر تغییر می‌کند. در حال حاضر چین اگر‌چه بزرگترین تولید‌کننده ماشین در جهان است اما تنها 30 درصد بازار خود را در اختیار دارد. خودروسازان خارجی حاضر در این بازار اگر‌چه همگی از خودروسازان بزرگ جهان هستند اما برای حفظ این سهم 70 درصدی باید یک رقابت سنگین را آغاز کنند. برخلاف هند رقابت در بازار چین تنها بین خودروسازان خارجی بایکدیگر نیست بلکه آنها باید با تولیدکنندگان چینی هم وارد رقابت جدی‌تری بشوند. چینی‌ها با کپی و بالابردن کیفیت خودروهایشان در حال نزدیک کردن استانداردها به استانداردهای جهانی هستند و همین کار شرایط را سخت‌تر می‌کند. پیش‌بینی می‌شود در سال 2030 فروش ماشین شخصی در چین به 39 میلیون دستگاه برسد که به تنهایی 28 درصد بازار جهانی این کالا را تشکیل می‌دهد. ایالات‌متحده به نظر بی‌دردسرترین بازار بزرگ دهه چهارم قرن حاضر خواهد بود چرا‌که هم از نظر اقتصادی دارای جمعیتی با قدرت خرید کافی برای طیف گسترده‌ای از محصولات است و هم زیرساخت‌های لازم را برای خودروهایی با فناوری‌های نوین در اختیار دارد.