رقابت‌های انتخاباتی همواره به صورتی است که دو طرف رقابت که معمولا دارای دیدگاه‌های مختلف هستند، به رقابت با هم می‌پردازند و اگر دو رقیب همسو در برابر رقیب دارای افکار متفاوت قرار گیرند، به پشتیانی از یکدیگر مبادرت می‌کنند. مانند دکتر حسن روحانی و مهندس اسحاق جهانگیری که در انتخابات ریاست‌جمهوری 96 کاندیدا شده‌اند و جهانگیری نقش حمایت‌کننده روحانی را بر عهده دارد و در مسیری حرکت می‌کند که برنامه‌ریزی صورت گرفته است. اما اوضاع در اردوگاه اصولگرایان متفاوت است، به نحوی که 3 کاندیدای این جریان برای انتخابات ریاست‌جمهوری 96 کاندیدا شده‌اند و هر یک ادعای پیروزی دارند. رئیسی، میرسلیم و قالیباف اصرار دارند که می‌توانند آرای حداکثر رأی‌دهندگان را جذب کنند و این اختلافات در مناظره‌های انتخاباتی خود را نمایان کرده است.

 

قالیباف، رقیب و نه همراه رئیسی

 

اولین مناظره کاندیداهای ریاست‌جمهوری 96 در شرایطی برگزار شد که 3 کاندیدای اصلاح‌طلب یعنی روحانی، جهانگیری و هاشمی‌طبا دارای یک برنامه واحد بودند و در راستای همان برنامه به پشتیبانی از هم پرداختند، اما کاندیداهای اصولگرا چنین وضعیتی نداشتند و هر یک برنامه‌ای جداگانه و گاه متناقص با هم ارائه می‌دادند. مناظره اول را می‌توان مناظره اصولگرایان با یکدیگر ارزیابی کرد. چنان‌که دو کاندیدای اصلی این جریان یعنی رئیسی و قالیباف در تلاش برای اثبات خود بودند و تکلیفی برای حمایت از کاندیدای دیگر احساس نمی‌کردند. در مناظره نخست، قالیباف عرصه را به سمت دوقطبی شدن پیش برد، یعنی مناظره‌ای میان خودش و جهانگیری شکل داد و توجهات را از کاندیدای دیگر اصولگرایان یعنی رئیسی دور کرد. پس از اولین مناظره بود که سایت اصولگرای الف به بررسی ‌درصد تاثیرگذاری کاندیداها پرداخت و نوشت در دوقطبی قالیباف- رئیسی 5/36‌درصد به قالیباف و 27‌درصد به رئیسی تمایل داشتند. ادامه چنین وضعیتی به ضرر رئیسی است و اگر در مناظره دوم هم وضعیت با دوقطبی‌سازی قالیباف پایان بگیرد، برای حامیان رئیسی قابل پذیرش نخواهد بود.

 

از این‌رو آنان تدبیری یافته‌اند و آن خارج کردن قالیباف از گود حمایتی اصولگرایان است. در نخستین اقدام، جامعه مدرسین حمایت خود را از رئیسی اعلام کرد و پس از آن جبهه پایداری موضع انتخاباتی خود را که حمایت از رئیسی بود، منتشر کرد. اکنون قالیباف بدون پشتوانه حمایتی اصولگرایان آماده حضور در دومین مناظره روز جمعه می‌شود. بی‌تردید قالیباف تمایل داشت که روحانی در مناظره نخست موضع سکوت و لبخند نداشته باشد و با او در هجمه به جهانگیری همراه شود، اما کاندیدای اصولگرا تمایل نداشت به این هیاهو وارد شود و از سوی دیگر حامیان رئیسی بودند که قالیباف را مورد هجمه قرار داده و نوشتند: «قالیباف همان‌چیزهایی را گفت که آنها منتظر شنیدنش بودند و برایش پاسخ داشتند. آنها کوشیدند با نفی قالیباف خود را اثبات کنند. یکباره بعد از حملات قالیباف روحیه گرفتند. احساس کردند دستشان پُر است.

 

قالیباف حضورش گل به خودی بود. هیچ‌ عقل سلیمی نمیپذیرد کسی که دهها نقطه ضعف برای نقد شدن در مناظره دارد، حتی به عنوان کاندیدای پوششی حاضر شود. قالیباف یک ضربه میزد، چند تا میخورد. حاج‌آقای رئیسی هوشمندانه با او همراهی نکردند؛ آن هم به این دلیل که اساسا این جنس منازعات را قبول نداشتند و معتقد بودند از درد مردم در اینها خبری نیست. اگر این هوشمندی نبود و رئیسی حساب خود را جدا نکرده بود، تمام ضربههایی که متوجه قالیباف شد، درواقع متوجه او نیز میشد و به‌مراتب بیشتر آسیب میدید.» از سویی میرسلیم هم طعنه‌هایی را روانه قالیباف کرد و پس از اولین مناظره گفت: «مطرح کردن بحث 4 و 96‌درصد و تقسیم ملت به 2 دسته، تنها یک شعار برای کوبیدن رقیب بود و نامزدها باید در این مناظره‌ها بگویند که برای درمان دردهای مردم چه می‌کنند.»

 

اکنون قالیباف حتی در اندازه یک کاندیدای پوششی رئیسی هم مورد توجه نیست و مناظره دوم را نه میان قالیباف و رئیسی با روحانی و جهانگیری، بلکه باید میان رئیسی و قالیباف دانست، چراکه اکنون رئیسی توانسته حمایت اصولگرایان ازجمله جبهه پایداری را جذب کند و با انرژی مضاعف وارد دومین دور مناظره می‌شود. در چنین شرایطی است که قالیباف خود را تنها خواهد دید و احتمالا رئیسی را در پدید آمدن این وضعیت مقصر می‌داند. روز جمعه مناظره میان دو کاندیدای جریان اصولگراست.

 

 

 

 

منبع: آرمان