به گزارش خبرنگار پرشین خودرو، صنعت قطعه سازی کشور یکی از بخش های مهم و تاثیر گذار در صنعت خودرو است که مشکلات بسیاری نیز دارد.
ورود برندهای اروپایی برای تولید خودروهای جدید و اعلام ناتوانی برخی از قطعه سازان و کارشناسان به تولید بدون مشکل قطعات این مدل های تازه وارد موجب شده است تا در مجامع کارشناسی صحبت از ادغام قطعه سازان، بیشتر و پر رنگ تر از قبل به گوش برسد.
برای پی بردن به حال و هوای این روزهای صنعت قطعه سازی کشور با رضا رضایی رییس سابق انجمن قطعه سازان ایران و عضو فعلی این انجمن هم کلام شده ایم که ماحصل آن را در ذیل می خوانید.

*آقای رضایی این روزها به دلیل برخی از مشکلات مطرح شده در صنعت قطعه، پیشنهاد ادغام از گوشه و کنار به گوش می رسد که برخی از قطعه سازان کوچک را نگران کرده و بیم حذف از قطعه سازی در بین ایشان بیداد می کند. نظر شما در این مورد چیست؟
برای ادغام قطعه سازان باید بررسی و پس از نشست های مختلف یک نقشه راهبردی و پویا برای این مهم تدوین شود. سپس می توان بر اساس آن کار را جلو برد. این ترسی که می فرمایید وجود دارد بی دلیل است چون قرار نیست کوچک ترها توسط بزرگترها بلعیده و یا حذف شوند بلکه قرار است شرکت های خوشه مانند تشکیل و بزرگترها سر شاخه و سایرین تشکیل زیرشاخه های این شرکت را بدهند.

*مشکلات قطعه سازان همچنان برای ورود به قراردادهای جدید صنعت خودرو وجود دارد و انرژی مثبتی از این قراردادها در بین همه قطعه سازان دریافت نشده است. دلیل آن چیست؟
اولین مشکل قطعه سازان با قراردادهای جدید، تیراژ پایین این خودروها است. در قراردادهای جدید به جای اینکه 2 تا 3مدل با تیراژ بالا تولید شود، تیراژ کم و مدل ها افزایش پیدا کرده و این مدل ها دارای پلتفرم های مخصوص به خود هستند. شما فکر کنید برای 10 مدل قرار باشد داشبورد تولید کنیم. قالب سازی و فرایند تولید هر داشبورد 15 میلیارد هزینه دارد که برای 10 مدل می شود 150 میلیارد تومان و این هزینه برای قطعه سازان ایران زیاد است.
مشکلات دیگری همانند قیمت ارز، قیمت آهن و فولاد و مواد اولیه نیز به این مشکل اضافه می شود.

*این مشکلاتی که فرمودید مشکلات اصلی صنعت قطعه سازی است؟
خیر، مشکلات اصلی ما تیراژ، تکنولوژی و بالا بودن قیمت تمام شده تولید در کشور است و سایر موارد مشکلات جانبی و پیرامونی است. اما همه این مشکلات ورود همه قطعه سازان به قراردادهای جدید خودرویی را دشوار می کند.

*راه حل چیست؟
به همه دوستان منتقل کرده ایم که مشکلات چیست از شخص وزیر گرفته تا خودروسازان و راه حل هم داده ایم. یک زمانی یک پلتفرم برای 5 محصول معرفی می شد و تنها اتاق ها تغییر می کرد خوب تیراژ به 100 تا 150 هزار دستگاه می رسید و سر مایه گذاری برای قطعات این 5 خودرو به صرف بود اما الان این مهم کاملا عکس شده و برای 20 تا 30 هزار دستگاه هزینه زیاد کردن نمی صرفد.
ما از وزارت صنعت، معدن و تجارت خواستیم که همراه با تکنولوژی و دانش فنی که در قراردادهای جدید جزو شروط است، بحث سرمایه گذاری برندها در قطعه سازی کشور نیز گنجانده شود تا بدین صورت بخشی از هزینه تولید محصولات جدید از طریق قطعه سازان اروپایی تامین شود.

*این مهم را بامذاکره رو در روی با قطعه سازان اروپایی نمی توان حل کرد؟
خیلی سخت است زیرا اروپایی ها برای سرمایه گذاری در زمین و سوله بسیار مشکل دارند و اساس این هزینه را قبول نمی کنند. آنها بیشتر دنبال اجاره کردن محل کار هستند تا خرید. در حال حاضر دانش فنی و تکنولوژی را قرار است به ایران بیاورند و سرمایه گذاری دیگری را قبول نکرده اند و این برای قطعه سازان مشکل می آفریند زیرا برای محل فعالیت خود باید هزینه خرید سوله و زمین را پرداخت کنند که بسیار هنگفت است.
وقتی بخواهیم با آنها شریک شویم سهم ما می شود زمین و سوله، یعنی یک سرمایه گذاری میلیاردی که در توان همه قطعه سازان نیست.
البته در همین شرایط فعلی هم بخشی از قطعه سازان با ایکاپ قرارداد بسته و در حال تجهیز خود هستند و امیدواریم شرایط طوری پیش برود که بتوانیم به 40 درصد تولید داخلی برسیم.

*یکی دیگر از مشکلات قطعه سازان صادرات است این در حالی است که بخشی از قطعه سازان اعتراف می کنند که به جای تولید، قطعه وارد و با بسته بندی داخلی به فروش می رسانند. چرا در صادرات قطعات مشکل داریم؟
در سال گذشته در شش ماه ابتدایی 2 میلیارد قطعه وارد شد و امسال این رقم به 4 میلیارد افزایش یافت و این یعنی وضع تولید خوب نیست و ما نتوانستیم همه نیاز های داخل را تامین کنیم.
این مطلب که قطعه ساز به جای تولید واردات انجام داده و بسته بندی می کند را نمی توانم قبول کنیم چون در این صورت نمی تواند با شرکت های خودروساز اروپایی همکاری کند. بعید است که چنین اتفاقی در بین قطعه سازان بزرگ ایران رخ دهد.