رضا رضایی عضو انجمن قطعه سازان ایران در گفت وگو با خبرنگار پرشین خودرو، با بیان این مطلب گفت: تمام تلاش قطعه سازان این است که توان تکنولوژی خود را در تمام حوزه های صنعتی و های تک افزایش دهند و به نظر بنده کوتاه ترین راه برای دستیابی به این مهم تشکیل جوینت ونچر است.
وی ادامه داد: البته با تکنیکال اسیستنت و گرفتن لایسنس از شرکت های صاحب نام نیز می توانیم کار خود را پیش ببریم اما تحقق این مهم به خودروسازان داخلی و قراردادهایی که می بندند نیز وابسته است و هرچه ایشان در قراردادهای تجاری خود سخت گیرانه تر بر روی داخلی سازی عمل کنند، قطعه ساز داخلی زودتر می تواند به اهداف خود دست پیدا کند.
این قطعه ساز قدیمی کشور تصریح کرد: در حال حاضر رنو همکاران خوبی از مجموعه قطعه سازان بزرگ را در سراسر اروپا در اختیار دارد که می توان به صورت دستوری برای همکاری این مجموعه ها با طرف های ایرانی عمل و از مشارکت ما و قطعه سازان خود حمایت کند.
وی افزود: صنعت خودرو و قطعه ایران با دو برند رنو و پژو دو نوع همکاری متفاوت را تجربه می کند. رنو می گوید من می خواهم داخل ایران آموزش و تحقیق و پژوهش را اجراکنم تا همه صنعت بتوانند رشد کنند اما پژو دنبال مشارکت و جوینت ونچر است. من فکر می کنم مسیر رنو برای صنعت قطعه سازی ایران مفید تر است.
رضایی تاکید کرد: کشور ترکیه 20 سال پیبش راهی را رفت که ما به دنبال انجام آن در سال 96 هستیم و حالا این کشور 27 میلیارد دلار صادرات قطعه و خودرو در سال دارد.

قطعه سازان اصلی وارد بحث واردات به جای تولید نمی شوند
عضو انجمن قطعه سازان ایران در مورد تخلف برخی از قطعه سازان و واردات محصول اصلی به جای تولید و فروش به عنوان ساخت داخل گفت: بنده بعید می دانم که شرکت های قطعه ساز همکار با برندهای معتبر که تولید قطعات را از برند اصلی بر عهده دارند به چنین کاری دست بزنند.
وی افزود: در مورد سایر قطعه سازان هم می توانم ادعا کنم که این اتفاق صفر نیست اما گستردگی بالایی نیز ندارد و از طرفی ممکن است قطعات را از طریق چینی ها و از برندهای اصلی اروپایی خرید کنند که این مهم هم بیشتر در قطعات کلاس پایین ممکن است رخ دهد.

قطعه ساز ایرانی برای قطعات های تک تجهیز نشده است
رضایی با اشاره به تولید خودروهای قدیمی در کشور و تکنولوژی این تولیدات، گفت: قطعه ساز ایرانی عادت به تولید برای همین قدیمی ها را دارد و هنوز برای تولید قطعات مدرن و های تک آماده نیست.
وی با اشاره به تیراژ پایین خودروهای تولیدی در ایران گفت: مشکل این است که خودروساز به جای افزایش تیراژ، در حال بالا بردن مدل های تولیدی است که این اتفاق موجب کاهش تیراژ تولید در هر مدل می شود و سرمایه گذاری برای تولید قطعه های نوین برای هر مدل بسیار بالا است و صرفه اقتصادی ندارد.
وی در مورد تیراژ معقول برای سرمایه گذاری قطعه ساز را 150 هزار دستگاه عنوان کرد و افزود: شما باید برای پژو های 2008، 310 و 208 قطعه تولید می کنی اما تیراژ این 3 خودرو بسیار پایین است و قطعه تولید شده در داخل به همین دلیل بسار گران در می آید و در بازار رقابتی نمی تواند حرفی برای گفتن داشته باشد.
این قطعه ساز کشور در مورد صادرات قطعه از ایران به بازار های جهانی خاطرنشان کرد: 3 چیز مانع صادرات قطعه از ایران است، اول تیراژ کم، دوم تکنولوژی قدیمی و سوم بالا بودن قیمت تمام شده قطعه در داخل است. تا این مشکلات حل نشود، صادرات قطعه از کشور در ارقام بسیار کم امکان پذیر خواهد بود.