به گزارش پرشین خودرو به نقل ازایرنا، حدود دو سال است که کارشناسان و متخصصان مربوطه برمبنای شاخص های علمی روی سند مناسب سازی کار می کنند تا اهداف و ماموریت های دستگاه ها و ذینفعان در این سند را تعریف کنند.
این سند ملی شامل برنامه پنج ساله مناسب سازی کشور است که نقاط ضعف و قوت مناسب سازی کشور در آن با مشارکت نمایندگان دستگاه های عضو ستاد مناسب سازی کشور و تشکل های مردم نهاد بررسی شده است.
قرار بود این سند در پنجمین جلسه ستاد هماهنگی و پیگیری مناسب‌سازی اماکن و معابر جهت تسهیل در تردد معلولان، جانبازان و سالمندان کشور موضوع مصوبه سال 91 هیئت وزیران به تصویب برسد اما طی ساعات برگزاری این جلسه به این سند دو ساله ایراداتی گرفته شد و این سند مورد تصویب قرار نگرفت.
حال قرار است روی این سند ، تغییراتی ایجاد شود و مجددا به ستاد مناسب سازی ارسال شود ، ستادی که وزیر کشور ریاست آن و انوشیروان محسنی بندپی رئیس سازمان بهزیستی، دبیری آن را برعهده دارند و علاوه برآن 9 معاون وزیر و دو نماینده تشکل های مردم نهاد در این ستاد عضویت دارند تا برای تسهیل در تردد معلولان، جانبازان و سالمندان کشور در این ستاد، تصمیم گیری های لازم را به عمل آورند.

**خودروهای لوکس و جیب خالی معلولان
هیات دولت در سال 87 مصوبه ای داشت که براساس آن معلولان می توانند ماشین های خارجی وارد کنند و از سهمیه 30 میلیونی معافیت مالیاتی استفاده کنند. از این رو مجوز ورود چهار هزار و 700 خودروی خارجی به کشور صادر شد.
اما مشکلی که در این میان خود را نشان داد این بود که خودروهای وارداتی خارجی ، گران قیمت بودند و حتی با وجود معافیت های مالیاتی بهزیستی ، خرید آنان از عهده اغلب افراد دارای معلولیت خارج است.
بنابراین سه شنبه این هفته سازمان بهزیستی کشور پیشنهاد داده است تا شرکت های خودرو سازی ، ماشین های ارزان قیمت خود را به هندکنترل و اتومات تجهیز کنند تا برای استفاده معلولان ، مناسب سازی شود.

**یونسکو، تئاتر و ناشنوایان
هرچند این هفته خبر خوبی که افراد دارای معلولیت منتظر شنیدن آن در حوزه مناسب سازی بودند، اتفاق نیفتاد اما در حوزه برنامه های فرهنگی برای ناشنوایان اتفاقات خوبی رخ داد.
تئاتر 'چشم ها' با بازی شبنم قلی خانی، مهدی ماهانی و الهه شهپرست و کارگردانی بهار محمودزاده برای نخستین بار برای ناشنوایان با بکارگیری رابط ناشنوا به صحنه رفت و ناشنوایان نیز استقبال خوبی از آن کردند.
اما نکته قابل تامل در این رخداد فرهنگی ، درنظر نگرفتن تخفیفات ویژه برای ناشنوایان برای تهیه بلیط بود چراکه در ابتدا قرار بود یونسکو و سازمان بهزیستی برای اعمال این تخفیفات مشارکت هایی داشته باشند اما بعدا بنا به دلایلی از انجام آن صرف نظر کردند.
بطورکلی در فضای امروز جامعه ، متاسفانه افراد دارای معلولیت کمتر امکان حضور در رویدادهای فرهنگی را دارند و اجرای تئاتر برای نخستین بار برای ناشنوایان می تواند فتح بابی برای توجه مسئولان فرهنگی به این قشر از جامعه باشد.
می توان از قدرت هنر برای تغییر زندگی و افزایش روحیه نشاط اجتماعی در جامعه ناشنوایان بهره گرفته چراکه ناشنوایان با تماشای تئاتر، مسائل زندگی را نوع دیگری، تجربه می کنند که قابل مقایسه با روش های دیگر نیست.
بسیاری از ناشنوایان با استفاده از ابزار فرهنگی مانند تئاتر می توانند درک متفاوتی از هنر را لمس و درک کنند و مسئولان ذیربط نباید از این مساله غفلت کنند که ناشنوایان همانند دیگر اقشار جامعه ، حق برخورداری از حقوق برابر را دارند و نباید فراموش کنند که دسترسی برابر به دنیای سیاسی ، اجتماعی و فرهنگی حق همه اقشار از جمله ناشنوایان است.
برگزاری رویدادهای فرهنگی با حمایت ارگان هایی مانند بهزیستی و همچنین یونسکو می تواند تا حد زیادی دنیای ناشنوایان را رنگی و تغییراتی بنیادین در زندگی آنان ایجاد کند.