به گزارش خبرنگار پرشین خودرو، یکی از اتفاقاتی که می تواند به رشد و توسعه اقتصادی کشورهای مختلف کمک کند، سرمایه گذاری سایر کشورها و البته برندهای معتبر در صنایع مختلف آن کشور است.

صنعت خودرو را می توان یکی از مهمترین صنایع داخلی ایران نامید که پس از نفت به تنهایی بار اقتصاد ایران را به دوش می کشد یعنی حجم تولید و داد و ستد داخلی و خارجی این صنعت از بسیاری از صنایع بزرگ کشور بیشتر است.

حجم اشتغال و تولید غیر نفتی برای صنعت خودرو و صنایع وابسته مانند قطعه سازی بسیار بالاست و حرکت چرخ تولید در این مجموعه ها صنایع دیگر را نیز متاثر می نماید، از جمله صنعت نفت، پتروشیمی، فولاد.

حضور کشورهای دارای صنعت و برند می تواند به توسعه بیشتر صنعت خودروی ایران کمک کند و این مهم بر هیچ کس پوشیده نیست. بسیاری از کشورهایی که در یک دهه گذشته به جرگه خودروسازان پیوستند، از همین نقطه آغاز کردند یعنی فرصت دادن به برندهای معتبر برای تولید ارزانتر در کشورشان. این مهم در ایران به صورت کاملا ناقص و همراه با انحصار دولتی رخ داد. یعنی پژو در ایران هست اما فقط خودروهایش و از مدیریت و انتقال تجارب این برند فرانسوی به صنعت خودرو کشور در این 30 سال گذشته خبری نبوده است.

برندهای معتبر دیگری نیز هستند که به جای ورود در عرصه تولید خودرو در ایران، ترجیح می دهند که فقط واردکننده باشند و سود فروش محصول وارداتی را به جیب خود ریخته و هزینه ای برای کمک به توسعه صنعت کشور مقصد نکنند.

اما علات این کوتاهی در سرمایه گذاری مستقیم در صنعت خودرو چیست؟ مقصر این کوتاهی تاریخی کیست؟ آیا در نیم قرن گذشته نمی توانستیم از فرصت سرمایه گذاری برندهای اروپایی در کشور استفاده کنیم؟

مهدی دادفر دبیر انجمن واردکنندگان خودرو، که دل پر دردی از مدیریت سال های گذشته وزارت صنعت و متولیان این حوزه بر بازار خودرو دارد در مورد چرایی این کوتاهی تاریخی به خبرنگار پرشین خودرو گفت: مگر برندهای معتبر خودرویی عقل اقتصادی ندارند که بخواهند سرمایه خود را در کشوری هزینه کنند که امروزش با فردایش تفاوت خواهد داشت البته در قانون و تبصره!

وی ادامه داد: برندهای معتبر خودرویی به هندوستان و ترکیه می روند زیرا این کشورها مسئولان دلسوزی ندارند! که هر شب یک تصمیم جدید برای صنعت و بازار خودرو گرفته و ابلاغ کنند.

دادفر تصریح کرد: من یک مثال ساده می زنم تا چرایی فرار برندهای معتبر از سرمایه گذاری مستقیم در ایران را بهتر درک کنید. چنانچه شما همین امروز قرار باشد بخشی از سرمایه خود را در یکی از مجموعه های مالی کشور به امانت بگذارید آیا به سراغ موسسات مالی که در سال های گذشته به دلیل ورشکستگی و تخلف دچار مشکل شده و مشتریان خود را آزار داده اند؛ می روید؟

وی افزود: به هیچ عنوان شما به سراغ مجموعه هایی که ریسک بالایی دارند نخواهید رفت و این همان دلیلی است که موجب شده است تا شرکت های بزرگ از ورود مستقیم به صنعت ایران بپرهیزند.

دبیر انجمن واردکنندگان خودرو تاکید کرد: کشورهای بزرگ جهان دارای عقل اقتصادی هستند که این عقل به آنها حکم نمی کند که سرمایه خود را در کشوری وارد نمایند که از وزیر تا معاونانش اختیار دارند تا هر لحظه یک تصمیم جدید گرفته و آن را برای اجرا ابلاغ کنند.

وی با بیان این نکته که در سال 96 تصمیم گیران کشور بیش از 100 تبصره، بخشنامه و قانون برای خودرو صادر کرده اند، ادامه داد: یک روز ورود خودروهای آمریکایی را ممنوع کردند، یک روز برای خودروهای غیر آمریکایی تولید شده در آمریکا نیز ممنوعیت گذاشتند، بعد تعرفه ها را افزایش دادند، سپس سامانه ثبت سفارش را بستند، بعد سامانه را باز کردند، بعد دوباره سایت را بستند، بعد استانداردها را تغییر دادند، بعد واردات بدون ثبت را مجوز دادند، بعد دوباره برای بار چندم سایت ثبت سفارش باز شد و البته شرطی به نام تولید در داخل نیز برایش گذاشتند.

وی افزود: در ادامه روند تولید قانون و بخشنامه، شرط واردات به شرط تولید را حذف کردند، روز بعد تعرفه ها افزایش پیدا کرد، و باز بعد چند تصمیم جدید گرفتند. این قدر روند تولید بخشنامه در سال گذشته زیاد بود که نمی توان همه آنها را عنوان کرد اما به هر حال آخر این قصه هم معلوم نشد دوستان چه می خواهند و دنبال چه چیزی هستند. حال فکر می کنید با چنین وضعیت بلاتکلیفی، سرمایه گذار خارجی که هیچ، سرمایه گذار ایرانی نیز حاضر به ریسک کردن هست؟

دادفر در پایان خاطرنشان کرد: چنانچه شما عاقل باشید بر روی قله کوه و یا در روی آبهای دریا خانه نمی سازید و باید عرض کنم کشورها و برند های طرف صحبت ما نیز از چنین عقلی بی بهره نیستند.