به گزارش «پرشین خودرو»، خودروسازان دیگر همچون هندا، هیوندایی، مرسدس بنز، نیسان و ولوو و حتی سازندگان پردازشگر نظیر اینتل نیز روی فناوری های مرتبط سرمایه گذاری کرده اند. البته از زمان ارائه ایده اولیه «خودرو بی نیاز از راننده» بیش از نیم قرن می گذرد و هنوز جاده های دنیا چنین خودرویی را در خود جای نداده اند. دست اندرکاران صنعت خودرو، تحقق این رؤیا را زودتر از سال 2025 ممکن نمی دانند و فعلا فناوری هایی مثل کروز کنترل، سیستم های هشدار دهنده از محدوده های پرترافیک به کمک ماهواره و ترمزهای خودکار برای پیشگیری از تصادف در خودروهای نسل جدید به کار می روند؛ این فناوری ها بعدها بخشی از سیستم رانندگی بدون راننده خواهند بود. در صورت تحقق این سیستم می توان گفت یکی از مهمترین دگردیسی ها در تاریخ 125 ساله ی صنعت خودرو رخ خواهد داد. در آن صورت تصادفات به حداقل خواهد رسید و رانندگی با خودرو همچون اسب سواری فقط جنبه سرگرمی خواهد داشت. یکی از موارد مقاومت در برابر خودروهای بدون راننده از سوی کسانی است که اعتقاد دارند با آمدن این خودروها، مشاغل رانندگان از دست خواهد رفت. مورد دیگر وجود خطاهای کامپیوتری است. برخی هشدار می دهند همان طور که امروز می بینیم به اصطلاح ویندوز بالا نمی آید یا صفحه کامپیوتر آبی می شود (مواردی که کامپیوتر دچار عیب اساسی می شود) جان سرنشینان به خطر می افتد. به همین دلیل تحلیل گران می گویند مردم از خودرویی استقبال می کنند که به آنها کمک کند نه آن که جای آنها را بگیرد. شاید به همین دلیل است که با این که هواپیماها سالیان سال است از فناوری اتوپایلوت (خلبان خودکار) استفاده می کنند اما کابین هیچ هواپیمایی بدون خلبان نیست. هزینه ها هم اهمیت دارند. برای مثال سیستم ردیابی نوری لیزری ساخت گوگل برای خودرو قیمت خودرو را 70 هزار دلار افزایش خواهد داد! گوگل همکاری با خودروسازان را در این زمینه شروع کرده و در حال حاضر با تویوتا در خودروهای پریوس و لکسوس مدل RX فناوری های جدید را به آزمایش گذاشته است. برای خیلی از مردم دنیا، تصورش هم خوشایند نیست، چون خود رانندگی لذت زیادی دارد و د رحال حاضر جایگزینی برای این لذت متصور نیست.