به گزارش «پرشین خودرو» به نقل از خبرآنلاین، این دو متقاضی نیز پس از طی 3 الی 5 سال موفق به اخذ مجوز از 2 ارگان شهرداری و راهداری شده اند. این درحالی است که علت 80 درصد آلودگی هوای شهر تهران 3.5 میلیون خودروی در حال تردد در این شهر است. در حالی که برای استفاده از سوخت پاک CNG و افزایش جایگاه های آن، هیچگونه مدیریت واحدی وجود ندارد و ارگان های زیربط حاضر به ساختار شکنی در قوانین خود نیستند تا جایی که متقاضیان این صنف با بوروکراسی شدید اداری و قوانین دست و پاگیر این ارگان ها مواجه هستند و همکاری لازم با شرکت نفت که متولی اصلی این مساله است نمی شود، به طوریکه تعداد جایگاه های CNG در شهر تهران تقریبا 80 عدد است. اصلی ترین دلیل کمبود جایگاه های CNG در تهران گران بودن قیمت زمین در داخل شهر بوده که باعث عدم استقبال بخش خصوصی در چند سال اخیر شده که توجه کارشناسان را به زمین های واقع شده در حریم شهر جلب کرده است. این درحالی است که سازمان راهداری(اداره کل حمل و نقل و پایانه های استان تهران) حسب قوانین خود و به دلیل حفظ ایمنی جاده، با احداث جایگاه های تک منظوره CNG در حریم شهر تهران مخالفت کرده و فقط با احداث مجتمع های خدمات رفاهی در حریم موافقت می کنند. از سویی دیگر احداث این مجتمع ها که نیازمند یک تا 3 هکتار زمین، زمان طولانی جهت صدور موافقت اصولی و اعلام نظر 21 ارگان دیگر، ساخت و ساز بیشتر و بالتبع سرمایه گذاری سنگین تر، عوارض بالای شهرداری است پیشرفت خیلی کندی در حریم شهر داشته است به طوریکه از 30 متقاضی احداث جایگاه در حریم یکی از پهنه های شهر تهران، فقط 5 متقاضی احداث مجتمع وجود دارد که از این تعداد نیز صرفا 2 متقاضی در حال ساخت مجتمع هستند. این درحالی است که CNG سال ها طرح ملی نامیده می شد.طرحی که قراربود با اجرای آن با عنوان CNG سوخت پاک هم آلودگی هوا کمی تعدیل شود و هم راهی باشد برای کاهش واردات بنزین و گرایش به استفاده از این سوخت پاک در بخش حمل ونقل کشور! برای همین است که طی 9-8 سال گذشته و بالاخص در سال های اولیه هزینه های زیاد برای جا انداختن این سوخت در میان مردم صرف شد.به خودروسازها برای ساخت خودروهای دو گانه سوز تسهیلات داده شد.بخش خصوصی ترغیب شد تا با ارائه تسهیلات شرکت ملی پخش جایگاه های CNG را احداث کنند.همه چیز اگرچه با کمی عقب ماندگی از برنامه اما پیش رفت تا برنامه تبدیل CNG به اولین سوخت مصرفی در بخش حمل و نقل کشور تبدیل به واقعیت شود. به یاد دارم که هر بار از مسوولان نفتی می پرسیدیم که چرا اینقدر برای این سوخت هزینه می شود در شرایطی که می توان با همین هزینه ها پالایشگاه ها را برای تولید بنزین بیشتر توسعه داد همواره بر پاک بودن این سوخت اصرار داشتند. اما امروز مسوولان عوض شدند و البته به نظر می رسد نظرات نیز تغییر کرده و شاید این تنها دلیلی است که بتوان برای منفول شدن CNG مطرح کرد. این روزها صنعت CNG روزگار خوبی پشت سر نمی گذارد. صنعتگران عرصه ساخت تحهیزات CNG از ورشکستگی می گویند. جایگاهداران نیز از کاهش متقاضی و احتمال توقف کار ناشی از عدم سوددهی! هیچ کس پاسخ شفافی ندارد. این مشکلات از 28آذر سال 89 با اعلام قیمت های حامل های انرژی و افزایش قیمت هر متر مکعب CNG به 350 تومان آغاز شد. آغازی که این صنعت را به پایان داستان نزدیک کرد. درحال حاضر هرمترمکعب سی.ان.جی 350 تومان است در حالیکه ماشین هایی که با موتور پایه گازسوز تولید می شوند تقریبا هر مترمکعب گاز معادل یک لیتر بنزین خواهد بود که شاید در چنین شرایطی استفاده از سی.ان.جی تا حدودی منطقی به نظر برسد. اما ماشین هایی که در کارگاه ها تبدیل به دو گانه سوز می شوند که البته الان تعداد این نوع خودورهای تبدیلی بیشتر از پایه گازسوزها هستند در ازای هر لیتر بنزین 4 متر مکعب گاز می سوزانند که کاملا مشخص است مصرف کنندگان این دست ترجیح می دهند از بنزین 700 تومانی به جای استفاده از 4 مترمکعب معادل 1300 تومان بهره ببرند.به همین دلیل است که در حال حاضر استقبال از سی.ان.جی بسیار کاهش یافته است. با این حساب با توجه به افزایش مشکلات این صنعت به نظر می رسد مسوولان در تلاشند تا استفاده از CNG را به حاشیه ببرند سوختی که ورودش با نام سوخت پاک آغاز شد و امروز با وجود صرف هزینه های بسیار سعی می شود تا این صنعت به حاشیه رانده شود.