به گزارش «پرشین خودرو»، یكی از مهمترین دلایل حمایت كشورها از صنعت خودروسازی اشتغال زائی این بخش و در دست داشتن سهم بالائی از اشتغال در هر كشوری است بطوریكه بنا بر آمار یك چهارم از سهم اشتغال كشور آمریكا به خودروسازی اختصاص داشته و همواره تمامی دولتهای مستقر در این كشور برنامه های حمایتی خود از صنعت خودرو را افزایش می دهند. در اواخر سال ۲۰۰۸ جنرال موتورز، فورد و کرایسلر از جمله خودروسازانی بودند كه در كشور آمریكا در آستانه ورشکستگی كامل قرار گرفته بودند و دولت آمریکا با اختصاص کمک مالی ۳۴ میلیارد دلاری به کمک این شرکتهای بحران زده شتافت و مانع از فروپاشی این صنعت كاملا خصوصی شده و نه ((شبه دولتی)) شد. به گزارش افکار، این مساله خودروسازی آمریكا را از ورشكستی كامل نجات داد تا آنجا كه رئیس جمهور كنونی آمریكا نیز طی روزهای گذشته با افتخار كامل می گوید: دولت آمریکا برای نجات شرکتهای خودروسازی اقداماتی را انجام داد که مردم می توانند و باید به آن افتخار کنند. اما در ایران این وضعیت جور دیگری است، كمك دولت به خودروسازان صرفا در تعرفه واردات خودروهای خارجی خلاصه می شود. حمایتی كه ازسالها پیش برای جلوگیری از ركود در صنعت خودروی كشور در نظر گرفته شد كه عموم مردم برای خرید خودروهای داخلی به نمایندگی های فروش خودروسازان كشور مراجعه كنند و از مراجعه مشتریان به خودروسازانی كه كشورایران راتحریم كرده اندجلوگیری كنند. صاحب نظران صنعت خورو این اقدام را حمایتی قابل قبول در چند سال گذشته می دانند، اما با گذشت زمان و براساس سیاست های كلی نظام هنوز كمك های دولتی در همان مقدار باقی مانده و در مقایسه با كشورهای توسعه یافته حمایت ها بسیار كم و ناچیز بوده، چرا كه بیشتر كشورهای دارای سایتهای خودروسازی از اهمیت وجود صنعت خودرو و نقش آن در رشد و بالندگی كشورها و افزایش شاخص توسعه آگاهی داشته و حاضر نیستند این صنعت مهم را از دست بدهند. مشابه این طرحها قرار بود در برهه حساس كنونی كه صنعت خودروی كشور با مشكلات متعد روبر شده است به سرانجام برسد اما و در این باره دولت و مجلس (بخشی از مجلس) با پرداخت تسهیلات به خودروسازان موافقت كردند. اختصاص ۲۰۰۰ میلیارد تومان از سوی دولت در قالب تسهیلات به خودروسازان نوید آینده بهتری برای این صنعت میداد و با موافقت اكثریت اعضای كمیسیون صنایع مجلس رفته رفته خودروسازان برنامه ریزی های مختلفی در خصوص پرداخت مطالبات به قطعه سازان انجام دادند تا بتوانند بخشی از دیون خود به این صنعت را ادا كرده و باعث بازگشت رونق به لوكومتیو قطعه سازی كشور كه با ركود و تعدیل نیرو و تعطیلی روبرو شده باشند. چرا خودروسازان دلسرد شدند؟ پس از تصویب این طرح بانك مركزی حتی شرایط وام های گذشته را نیز در این طرح حمایتی برای مشتری های همیشگی و مطمئن خود قائل نشد و با اجرای شروط متفاوت سعی در سنگ اندازی در اجرای طرح كمك به خودروسازان كرد. این مرجع مبلغ تسهیلات را كاهش و به ۵۰۰ میلیارد تومان به هر خودروساز رساند و در بخشنامه دیگری خواستار پرداخت این مبلغ ظرف مدت ۶ ماه به بانك شد. باید در نظر داشت این مبلغ از ابتدای تصویب در كارگروه حمایت از تولید با شرط پرداخت مطالبات قطعه سازان تصویب شد كه اگر بازپرداخت ۶ ماهه به بانك را برای خودروسازان متصور شویم برای بازپرداخت تسهیلات مراحلی ازجمله ۱- پرداخت مطالبات به قطعه سازان ۲-دریافت قطعه ساز و خرید مواد اولیه ۳-بهبود روند تولید در قطعه سازی ۴- بازگشت روند عادی تولید در قطعه سازی۵- ارسال قطعات به خودروسازی ۶- بهبود تولید خودروسازان ۷- بازگشت تولید به روال عادی ۸- فروش محصولات در بازار -۹ تامین نقدینگی و پرداخت اقساط تسهیلات باید پشت سر گذاشته شود. سوال اینجاست؛ آیا خودروسازانی كه با چنگ و دندان از این صنعت مراقبت كرده و با صورتی سرخ از سیلی در حال تولید بوده اند و چیزی در حدود یک و نیم میلیون سرپرست خانواده های كشور بطور مستقیم و غیر مستقیم در این بخش ها فعال هستند. چرا حمایتهای مجدانه آنها مورد پیگیری قرار نمی گیرد و اختیارات یك بخش اقتصادی باعث به خطرافتادن صنایع كشور می شود؟ مشكلات و مسائل در صنعت خودرو بسیار بیشتر از این گنجاندن سطور بوده و پرداختن به این مساله در حوصله این یادداشت نمی گنجد ولی باید دانست كه وقتی خودروسازی بواسطه مشكلات بوجود آمده كماكان باعزمی راسخ بدنبال برون رفت از مسائل بوجود آمده است چرا كسی به داد این صنعت مهم كه نان آور میلیونها ایرانی بوده نمی رسد و ترس از آن روزی است كه این صنعت از هم بپاشد و همچنان تماشاگران، بیننده و دلالان خودروهای خارجی خوشحال شوند.