به گزارش «پرشین خودرو»، این تنها سالی نیست که گروههای فعال در واردات خودرو تلاش می کنند که به هر دلیلی دولت و مجلس را برای کاهش تعرفه های واردات خودرو متقاعد کنند. بدون آنکه کمترین توجه و دغدغه ای نسبت به تولید ملی داشته باشند. حال آنکه امسال نیز از سوی مقام معظم رهبری به عنوان تولید ملی، حمایت از کار و سرمایه ایرانی نامگذاری شده و در چنین شرایطی است که این گروهها بدون توجه به رهنمودهای معظم له تلاش خود را برای کاهش تعرفه ها تا سقف 60 درصد آغاز کرده اند. امری که اگر محقق شود به مثابه توقف کامل تولید در صنعت خودرو و قطعه سازی کشور تلقی خواهد شد. به نحوی که می تواند خط بطلانی بر تمام تلاش های صورت گرفته برای رسیدن صنعت خودرو به مرحله کنونی بکشد و ضایعه ای دردناکتر به عنوان گسترش بیکاری و حذف اشتغال داخلی به وجود آورد. اگرچه صنعت خودرو ایران از ابتدای سال جاری به دلیل روابط غیرعادی تجاری دیگر کشورها با چالش های متعددی روبرو شده و کاهش تولید را تجربه کرده است، اما سوال اینجا است که آیا با اتخاذ تصمیماتی همچون کاهش تعرفه ها می تواند نسخه تاثیرگذاری برای درمان دردهای صنعت خودرو پیچید؟ طبیعی است که هیچ ذهن آگاهی چنین رویکردی را نه تنها برنمی تابد بلکه آن را ضربه مهلکی برای صنعت خودرو و در سطح کلان برای اقتصاد کشور و اشتغال داخلی قلمداد می کند. نباید فراموش کرد که صنعت خودرو طی سالهای گذشته سهمی بالغ بر 5 درصد از کل تولید ناخالص داخلی بدون در نظر گرفتن درآمدهای نفتی را در اختیار داشته و در عین حال چند میلیون شغل به صورت مستقیم و غیر مستقیم با این صنعت در ارتباط بوده است. از طرفی صنعت خودرو در طول این سالها گام در راه ورود به بازارهای منطقه ای و بین المللی گذاشته که این موضوع نیز در نوع خود یک جهش بزرگ برای تولید ملی به شمار می رود و تردیدی نیست که صادرات خودرو می تواند سرآغازی بزرگ برای صادرات صنعتی دیگر کالاهای صنعتی ایران به شمار آید. حال تصور کنید با تصمیمات خلق الساعه و بدون پشتوانه کارشناسی بخواهیم تعرفه واردات خودرو را یکباره کاهش دهیم. این موضوع به غیر از اینکه منافع گروههای سودجو و فرصت طلب را فراهم می کند بدون شک هیچ دستاورد دیگری برای اقتصاد، بازار و مصرف کننده داخلی نخواهد داشت. اگرچه ممکن است این گروهها در فرآیندهای اعمال نفوذ و تاثیرگذاری خود دلایل متفاوتی را برای توجیه عمل خود ارائه کنند ولی بدون شک مسوولان کشور و نمایندگان مجلس شورای اسلامی بازدید تاریخی مقام معظم رهبری از دستاوردهای صنعت خودرو و رهنمودهای ایشان در رابطه با صیانت از این سرمایه ها و دستاوردها را از یاد نمی برند. چه بسا ایشان در فرازی از سخنان خود بر این موضوع تاکید داشتند که: نباید به دلایل عمدتا واهی مرزهای کشور را برای واردات خودرو باز کرد. تردیدی نیست که رهبر فرزانه انقلاب با درک عمیق از اوضاع کنونی کشور و فرصت طلبی های قدرت های جهانی بر صیانت از تولید داخلی تاکید داشته اند و در عین حال راهکارهایی را نیز برای ارتقای سطح کیفی و حفظ حقوق مصرف کننده ایرانی ارائه کرده اند. به راستی دستگاههای اجرایی ذی ربط در راستای تحقق این منویات ارزشمند و کاستن از نگرانی های مدیران خودروسازی چه همراهی و همکاری هایی با صنعت خودرو داشته اند؟ مهمتر از همه آنکه صنعت خودرو ایران پس از این بازدید تاریخی گام های بلندی را در راستای رسیدن به خودکفایی برداشته و دو شرکت بزرگ خودروساز کشور یعنی سایپا و ایران خودرو هر کدام به سهم خود تلاش هایی را برای رهایی از وابستگی به دیگر کشورها و دستیابی به تولید ناب در صنعت خودرو ایران داشته اند. هرچند به دلیل حاکم شدن برخی از مشکلاتی که عمدتا ریشه خارجی دارند ممکن است این روند به کندی دنبال شود اما زمان شکوفایی این تلاش ها دیر نخواهد بود. چه بسا طی همین چند ماه اخیر نیز تلاش های گسترده ای برای رسیدن به خودکفایی سریع صورت گرفته و نتایج قابل قبولی را به دنبال داشته است. آنچه بیشاز هر چیز در راستای خودکفایی صنعت خودرو ایران مهم به نظر می رسد این است که دستیابی به دانش فنی و تکنولوژی های نوین تولید خودرو و قطعه در شرایط تحریم ها سهل و آسان نخواهد بود و برای رسیدن به این هدف باید بر روی توانمندی های بخش خصوصی داخلی و متخصصان جوان و خلاق کشور و مراکز علمی حساب باز کرد که البته در این مسیر تلاش هایی در حال انجام است. در چنین شرایطی این سوال مطرح می شود که آیا گروههای در کمین و مترصد کاهش تعرفه ها که قصد واردات خودرو را دارند بر این موضوع اشراف دارند که همان کشورهای صادرکننده خودرو ایران به هیچ وجه تمایلی برای اعطای دانش فنی و تکنولوژی تولید قطعه و خودرو به کشورمان ندارند. طبیعی است که این کشورها تلاش می کنند از محل صادرات خودرو ساخته شده به ایران سود بیشتری را به دست آورند. این کشورها به خوبی می دانند که ایران دارای یک بازار کاملا مستعد و بکر برای خودرو است و تمام توان خود را برای حضور موثر در بازار ایران به کار می گیرند و هیچ انگیزه ای برای برقراری تعامل و همکاری مشترک با خودروسازان ایرانی از خود نشان نمی دهند. زیرا نگران رشد سریع صنعت خودرو و مزیت های ایران در حوزه تولید و بازارهای منطقه ای و بین المللی هستند. بنا براین بیشترین همت خود را بر دور نگه داشتن خودروسازان ایرانی از تکنولوژی های روز تولید قطعه و خودرو به کار می گیرند. اما اکنون صنعت خودرو ایران به نقطه ای رسیده است که خود از توان خلق تکنولوژی و دانش فنی در طراحی و تولید محصول برخوردار شده و باید برای تکامل آن صبوری کرد و البته حمایت. در چنین شرایطی است که انتظار می رود مسوولان کشور و نمایندگان مجلس شورای اسلامی با درک عمیق از واقعیت های موجود در صنعت خودرو کشور، بستر مناسبی را برای توسعه فعالیت ها و تقویت دانش فنی در این صنعت به کار گرفته و با جلوگیری از اتخاذ تصمیمات بدون پشتوانه زمینه تحقق شعار تولید ملی،حمایت از کار و سرمایه ایرانی را فراهم کنند. چه بسا کاهش تعرفه واردات نیز از همان تصمیماتی است که می تواند بازار ایران را به راحتی تقدیم کشورهایی کند که آستانه تحمل شان در قبال پیشرفت های صنعت خودرو ایران پایین است.