به گزارش «پرشین خودرو»، در یکی دو سال اخیر که بازار ارز، متشنج شده و دلار و یورو و سایر ارزهای معتبر و غیرمعتبر خارجی، از ریال وطنی پیشی گرفته اند، کلی کارگاه و کارخانه به خاک سیاه نشسته و کلی خانواده، محتاج نان شب شده اند. خاک نشینی خودروسازان وطنی که دیگر می شود قوز بالا قوز و چنین مباد! اما سؤال مهم اینجاست که از نظر بالانشینان پاستور و بهارستان، فقط خودروسازان "صنعت" اند و "تولید ملی" می کنند یا بقیه هم در این پروسه حق حیات دارند؟ کسی نمی گوید از صنعت خودروسازی حمایت معقول نکنید ولی تبعیض را هم نمی توان برتافت و در شرایطی که دولت، حتی سهم صنایع از هدفمندی را نداده است، برای خودروسازی غش و ضعف کند و اجازه دهد که خودروسازان، از این پس محصولات خود را به قیمت های گزاف بازار بفروشند. مثلاً پرایدی که تا همین سال قبل، 10 میلیون فروخته می شد، الان در بازار به حدود 20 میلیون تومان رسیده است و آقایان دولتی، زحمت کشیده اند و برای از بین بردن فاصله قیمت نمایندگی و بازار آزاد، به خودروساز اجازه داده اند پراید را نزدیک به همان 20 میلیون تومان بفروشد. اسمش را هم گذاشته اند از بین بردن رانت و دلالی! به گزارش عصر ایران، کسی هم متعرض آقایان نمی شود که اسم این کار، "از بین بردن رانت" نیست، "انتقال رانت" است از دلالان به خود کارخانه. والّا برای مردمی که برای یک پراید ناقابل باید 18 الی20 میلیون بدهند، چه فرقی می کند که پول زبان بسته شان را به دلال بدهند یا به نمایندگی؟! وانگهی، چه تضمینی وجود دارد که اگر قیمت نمایندگی شد حدود 18 میلیون، قیمت بازار آزاد بالای میلیون نرود؟! همین موضوع درباره سایر خودروها مانند پژو 206 که در ماه های اخیر از خاک به افلاک رفته نیز صدق می کند. از این گذشته، مگر همین مسؤولان وزارت صنعت و معدن و تجارت نبودند که سال ها ژست می گرفتند که در تولید خودرو خودکفا شده ایم و درصد بالایی از قطعات خودرو -که گاه نزدیک به صددرصد بود- را در داخل تولید می کنیم و از خروج فلان مقدار ارز از کشور جلوگیری کرده ایم؟ پس چه شد که حالا با بالا رفتن قیمت ارز، همه محاسباتشان به هم خورده است؟ خودروهای داخلی که به گفته آنها، ارز بری چندانی نداشت؟! پس چرا حالا همپای ارز، قیمت های خودروهای غیر ارز بَر(!) داخلی هم بالا می رود؟! آیا حرف های قبلی شان عاری از واقعیت بود؟! وقتی پای حرف و شعار و ارائه عدد و رقم و نشان دادن نمودار و جدول است، آقایان هزار ماشاءالله کم نمی آورند و دست بر قضا، همه تولیدات خلاقانه داخلی شان هم، بهتر از نمونه خارجی کار می کند ولی وقتی به بزنگاه ها می رسند، همینی می شود که امروز در بازار خودرو، یک چشمه اش را شاهدیم. روی سخن با خودروسازان نیست، آنها به عنوان بنگاه های اقتصادی می خواهند بیشترین سود را برای سهامدارانشان داشته باشند و منطق اقتصاد هم همین است، اما کسانی که برای خودروسازان و مردم نسخه می پیچند تا هر روز فشار بیشتری بر مردم بیاید، چه پاسخی دارند؟ آیا دولتمردانی که ادعای مدیریت جهان دارند و کوتاه هم نمی آیند، با خود اندیشیده اند بسیاری از خودروهایی که امروز در ایران با قیمت های گزاف به خورد ملت داده می شود، در همه جای همان جهانی که ادعای مدیریتش را دارند، از رده خارج شده اند و فقط در مجلات قدیمی می توان سراغشان را گرفت؟! گذشته از همه این ها، از وقتی قیمت ارز بالا رفته، همه چیز از تولید داخل گرفته تا اقلام وارداتی گران تر شده است و انتظاری جز این هم نمی رود. یک نمونه اش همین خودروهای داخلی که دولت برای این که ضرر نکنند، قیمت ها را رسماً بالا برده است. اما آیا همین دولت، وقتی نوبت به کارمندانش برسد، افزاش حقوق ها را نیز بر مبنای افزایش هزینه ها و قیمت ارز در دستور کار خود قرار خواهد داد و مانند خودروها و خیلی چیزهای دیگر، دو برابر و چند برابر خواهد کرد تا "قدرت خرید از دست رفته" ترمیم شود یا این که کارمندان و کارگران، همچنان با درآمد ریالی اندک و هزینه های دلاری زیاد، زندگی کنند؟! دولت، آیا دولت همه، از جمله کارمندان و کارگران است یا فقط دولت خودروسازان؟