به گزارش «پرشین خودرو» به نقل از بازار خبر، هیچ می‌دانستید شباهت بین پاژن و لندروور، مثل شباهت سمند است با آستون‌مارتین؟ امروز خواهید دید که چطور می‌توان در کمال خونسردی، چیزهایی گفت که خیلی‌ها مایل به گفتنش و خیلی‌های دیگر مایل به شنیدنش نیستند. تاریخچه‌ عجیب ممکن نیست کسی را پیدا کنید که نام لندروور را نشنیده باشد. از سال 1983 به این سو،‌ لندروور دست به ساخت شاسی‌بلند Off-road (خارج جاده‌ای) زد که هم چهره‌اش قابل قبول بود و هم قیمتش. آنها نام Defender را برایش انتخاب کردند. علاوه بر این، به (Ninety 90) و (One Ten110) هم مشهور بود. این اعداد طول فاصله بین محورهای 2 مدل دیفندر را در واحد اینچ بیان می‌کنند. مدل‌های اولیه را غیر از خود انگلستان، کشورهایی مانند مالزی، ترکیه، اردن و کنیا نیز تولید می‌کردند. به وضوح می‌توان حس کرد که دیفندر اصول طراحی‌اش را از Series III ارث برده است. بگذارید داستان را ساده‌تر کنیم. مدل (One ten110) تنها شامل یک استیشن واگن 5 درب می‌شد. اما (Ninety 90) هم 3 درب واگن بود، هم 3 درب ون و هم 2 درب پیکاپ. تنها یک موتور هم برای آن طراحی شد؛ 2.3 لیتری بنزینی با 75 اسب‌بخار قدرت. تا پیش از سال 1990 میلادی، انواع 90ها و 110ها به صورت عادی تولید می‌شد. با آغاز دهه 90، نمای ظاهری این خودرو نیز تغییر کرد. چهره‌اش کم‌کم شبیه آن چیزی شد که در ایران می‌بینیم. به گزارش بازار خبر ، در 1993، مدل NAS (سفارش آمریکای شمالی) تولید شد. لندروور که با تولید مدلDiscovery به موفقیت‌هایی رسیده بود، تمرکز خود را روی دیفندر اعمال کرد. در این دوره مدل‌‌های 127 و 130 که همان فاصله بین دو محور بودند، روی کار آمدند. دوران جدید این خودرو بدون حضور پیشرانه بنزینی همراه بود. هرچه بود، 2.5 و 3.9 لیتری توربودیزلی با قدرت‌هالی مختلف بود. فقط در مدت کوتاهی بین 1997 تا 2000 که لندروور توسط ب‌ام‌و خریداری شد، پیشرانه‌های 2.8 لیتری بنزینی 190 اسب‌بخاری روی آن نصب شد. دیفندر به شاسی‌بلند آفرودی مشهور بود که هرکسی می‌توانست آن را بخرد. قیمتش خیلی نوسان نداشت. چهره‌اش هم همینطور. خیلی سخت می‌شد بین یک مدل 1998 و یک نمونه 2003 تمیز داد. سرانجام در 2007 مهندسان تصمیم گرفتند کمی هنر به خرج دهند و دستی به سر و گوش این خودرو بکشند. همین ایام بود که برند Range Rover تازه به دوران اوج خود رسیده بود. به همین خاطر دیگر کسی مثل قبل به این خودرو نگاه نمی‌کرد. شاید همین دلیل بوده که خیلی آرام و بی سر و صدا، پیشرانه‌های Puma که در حقیقت همان پیشرانه‌های فورد ترانزیت بودند، روی این خودرو سوار شد. سانتانا از اسپانیا وارد می‌شود اسم‌های جدیدی می‌شنوید؟ باور نمی‌کنید؟ درست همان موقع که همه فکر می‌کردند دیگر کار لندروور تمام است،Santana Motor اسپانیا با خریداری قسمتی از امتیاز این خودرو،‌ اقدام به تولید محلی دیفندر می‌کرد. چیزی که سانتانا می‌ساخت قابل مقایسه با مدل‌های مرسوم نبود. چهره‌اش را اصلاً نمی‌شد تحمل کرد. اما سانتانا یک برتری بسیار بزرگ داشت؛ این شرکت به لطف تیم مهندسی‌اش، اکثر قطعات مهم مانند پیشرانه، اکسل و جعبه‌دنده را خود تولید می‌کرد. طبیعی است که جنس کپی شده اسپانیایی از جنس اصل انگلیسی، ارزان‌تر باشد. این‌ها را اینجا داشته باشید،‌ به کارتان می‌آید. بین سال‌های 1994 تا 1996، این مونتاژکار، قرارداد بزرگی را با سوزوکی ژاپن بست. سوزوکی هم پا را در یک کفش کرد که الا و بلا باید تمام خط تولیدت منحصراً برای من باشد. سانتانا آن موقع بود که قسمت اعظمی از ابزار و ادوات تولید لندروور خود را به شرکت «مرتب» ایران فروخت. لندروور تیزتر از این حرف‌ها بود. برای اینکه کامل جای پای خود را سفت کند از همان سال 1987 با کمپانی Otokar ترکیه قرار داد بست. قضیه جالب نشد؟ سانتانا بعد از 2007 کم‌کم دوران سیاهی را تجربه کرد. تا اینکه درست در 20 فوریه همین سال 2001، اعلام ورشکستگی کرد. داستان مرتب شرکت صنعتی تولیدی مرتب،‌ یکی از قدیمی‌ترین خودروسازان و به قول خودشان اولین تولید کننده شاسی‌بلند 4WD در ایران محسوب می‌شود. از سال 1341 به این سو می‌توان نام او را در کنار لندروور انگلستان مشاهده کرد. این اواخر توانست با کره‌ای‌ها دم‌خور شود و از کمپانی سنگ‌یانگ، مدل‌ Musso را به غنیمت بگیرد. ولی بعدها سنگ‌یانگ با رامک خودرو وارد بازی شد. پروژه پاژن از سال 1381-82 در این شرکت کلید خورد. اوایل کار، کمی دست‌پاچه نشان می‌داد. پیشرانه‌های اولیه از مگا موتور بود. مدت کمی هم Z24 پاترول روی آن نصب می‌شد. پاژن‌ها دو تیپ داشتند؛ GLV که نمونه استیشن واگن 5 درب بود و GLD یک پیکاپ 5 درب. مدل اول یعنی GLV تا سال 1386 تولید شد. اکنون تنها نمونه GLD در مرتب تولید می‌شود. اما مهم‌ترین بحث روی این خودرو، مشخصات فنی پلت‌‌فرم آن است. در حال حاضر روی این خودرو پیشرانه 3 لیتری شش سیلندر Vشکل دیده می‌شود. به تفسیر دیدید که دیفندر هرگز پیشرانه 3 لیتری نداشته است. از طرفی، سنگ‌یانگ به عنوان دوست مرتب نیز هرگز سمت چنین پیشرانه‌ای نرفته است. حقیقت این است که پاژ‌ن با پیشرانه کره‌ای عرضه می‌شود. پیشرانه‌ای که متعلق به هیوندای Galloper است. این کره‌ای نیز یک شاسی‌بلند سایز متوسط بود که بین 1991 تا 2003 تولید شد رفت پی کارش. مدتی شایعه شده بود پاژن‌ها با پیشرانه میتسوبیشی ژاپن تولید می‌شوند. در حالی که هیوندای گالوپر گفته شده در بازار آلمان و اسپانیا به نام میتسوبیشی گالوپر فروخته می‌شد. گفته می‌شود بعضی مدل‌های میتسوبیشی پاجرو نیز به این قوای محرکه مجهز شده‌اند. بین سال‌های 1370 تا 1376، پیشرانه‌‌های این خودرو از همان سانتانای اسپانیایی تامین می‌شد. به قول یکی از مسئولین فروش، پیشرانه، جعبه‌دنده،‌ اکسل، دینام و رادیاتور کره‌ای و مابقی ایرانی است. خُب این «مابقی» شامل چه چیزهایی می‌شود؟ صندلیِ نیمکتی که سرنشینان عقب را در مسافرت‌های بالای 10 دقیقه نفله می‌کند یا بدنه تمام آلومینیومی که ابزار صافکاری‌اش فعلاً در کره زمین یافت نمی‌شود. بی انصاف نباشید پاژن بدون شک بهترین آفرود ایران است. تردید نکنید قابلیت‌های صخره‌نوردی‌اش به از لندکروز، پاترول، رونیز و هرآنچه فکر می‌کنید به مراتب بهتر است. با کمی دستکاری در شمش‌های سیستم تعلیق می‌شود چیز بی‌نظیری از دل آن درآورد. تازه روی کنسول کدام خودرویی ارتفاع‌سنج،‌ شیب‌سنج و دماسنج نصب شده است؟ ای کاش این خودرو مجهز به قفل دفرنسیال عقب بود. برای کنترل بهتر فرمان‌پذیری،‌ خلاصی فرمان تا حد ممکن پایین‌ آمده. این یعنی حساسیت آن بالا رفته. مراقب باشید. یک شاسی‌بلند با تیزفرمانی بالا، مثل یک کلاشینکف با ماشه لغزان است. یادتان باشد اصطحلاک این خودرو بسیار بالاست. هزینه‌ نگهداری خاصی ندارد ولی یک شاسی‌بلند سوار آفرودباز لازم است که مدام زیرشویی و آچارکشی را در برنامه‌اش بگنجاند. یادتان باشد این خودرو به درد مسافرت‌های خانوادگی نمی‌خورد. حتی به در آسفالت و پیمایش‌هایش شهری هم نمی‌خورد. اگر می‌خواهید بدانید به درد چه کاری می‌خورد آن را روی کوهی، دشتی، تپه‌ای رها کنید تا ببینید چطور مثل یک غزال حرکت می‌کند. اوضاع قیمتی در حال حاضر شرکت مرتب پاژن استاندارد را به قیمت 42 میلیون تومان و پاژن سفارشی صندلی موسویی را به قیمت 44 میلیون تومان به فروش می‌رساند. این در حالی است که بازار آزاد پاژن استاندارد را 46 و پاژن موسویی را 50 میلیون تومان دست مشتری می‌دهد. حتی با این قیمت که افزایش 2 برابری را نشان می‌دهد نیز رقیبی برایش پیدا نمی‌شود. خرید خودروی توانمندی که موتورش شش سیلندر Vشکل باشد و از هر جاده‌ای عبور کند 50 میلیون می‌ارزد. محض آن دست از خریداران که دنبال پاژن دست دوم هستند عرض می‌شود که به شدت مراقب باشند. سیستم تعلیق و فنربندی این خودرو اولین چیزی است که معیوب می‌شود. و در چنین محصولی اگر فنربندی عیب پیدا کند، تقریباً استفاده از آن بی‌معنی است.