۱۹۹۲ Williams FW14B
در سال ۱۹۹۲، با یک موتور بهینه شده با کنترل الکترونیکی یک پیشرفت قابل‌توجه در دوران خود بود و تیمرنو ویلیامز به‌خوبی از آن بهر برد و به همراه سیستم‌هایی همچون تعلیق فعال، جعبه‌دنده نیمه اتوماتیک و.. کمک کرد تا این تیم نتایج خوبی دران فصل کسب کند.
۱۹۷۸ Lotus 79
با نام مستعار سیاه‌وسفید زیبا، لوتوس ۷۹ و راننده آن ماریو آندرتی در سال ۱۹۷۹، در رقابت‌های قهرمانی جهان نتایج درخشانی به دست آورد.
۱۹۷۶-۱۹۷۷ Tyrrell P34
به‌عنوان یکی از معدود خودروهای شش چرخ با طراحی بدیع به‌عنوان Projet 34 شناخته شد و روزهای درخشان و باشکوه و عظمت را با برتری در مسابقات جایزه بزرگ سوئیس در سال ۱۹۷۶ به دست آورد که با جودی شکتر و پاتریک دپالیر موفق به کسب قهرمانی گردید.
۱۹۵۰-۱۹۵۱ Alfa Romeo 158 159 Alfetta
جوزپه فارینا ایتالیایی و ژان مانوئل فانیگو آرژانتینی موفق به کسب اولین قهرمانی مسابقات فرمول وان با رانندگی با این خودرو شدند.
۱۹۷۸ Ferrari 312T3
گیلس ویلیانس نخستین فرمول وان را با این محصول جدید فراری در سال ۱۹۷۸و در رقابت‌های جایزه بزرگ کانادا فتح کرد.
۱۹۶۳ Lotus 25
محصول جدید لوتوس برای رقابت‌های قهرمانی فرمول وان دارای وزن تنها ۴۵۱ کیلوگرمی‌بود که در حدود ۲۵۰ کیلو از خودروهای امروزی فرمول وان سبک‌تر است و جیم کلارک راننده در حدود ۷ از ۱۰ مسابقه فصل سال ۱۹۶۳ را با این خودرو به نام خود ثبت کرد.
۱۹۵۴-۱۹۵۵ Mercedes-Benz W196
ژان مانوئل فانیگو راننده مرسدس بنز W196 زمانی که در مسابقات قهرمانی جهان در سال ۱۹۵۴ شرکت کرد موفق به فتح این رقابت‌ها شد که البته عنوان خود را در سال بعد نیز تکرار کرد.
۱۹۸۸ McLaren MP44
اتومبیل مذکور یکی از برترین خودروهای چرخ باز در تاریخ مسابقات فرمول وان بود و ازآنجایی‌که دارای مهندسی استثنایی و البته رانندگان بااستعدادی همچون آلن پروست و آیرتون سنا بود توانست ۱۵ از ۱۶ مسابقه ممکن را در سال ۱۹۸۸ فتح کند و درواقع آیرتون سنا فقید اولین قهرمانی خود را در آن سال و با محصول مک لارن به دست آورد.
۱۹۷۸ Brabham BT46B
مجهز به یک فن عقب برای خنک کنندگی بهتر، این خودرو موفق به کسب عنوان قهرمانی مسابقات جایزه بزرگ سوئد در سال ۱۹۷۸ شد که البته این سیستم که هوا از زیر خودرو استخراج شود بعد از مدتی غیرقانونی اعلام شد.
۱۹۷۹ Arrows A2
طرح اصلی این خودرو از یک پیکان برعکس گرفته شده است که دارای یک طراحی شگفت‌انگیز بود ولی برای رقابت‌های فصل ۱۹۷۹ یک فاجعه تمام‌عیار به شمار می‌رفت.
۲۰۰۲-۲۰۰۳ Ferrari F2002
در سال ۲۰۰۲، مایکل شوماخر ۱۱ مسابقه را با این راکت قرمز به نام خود به پایان برد و خودرو مذکور به‌نوعی یکی از سریع‌ترین و جذاب‌ترین خودروهای تاریخ فرمول وان است.
۲۰۱۱ Redbull RB7
تیم ردبول-رنو همه مدعیان را در فصل ۲۰۱۱ از دور خارج کردند و با رانندگی سباستین وتل ۱۱ مسابقه فصل را به نام خود به پایان بردند و وتل نیز برای دومین بار قهرمان فرمول وان شد.
۱۹۵۷ Maserati 250F
این خودرو زیبای ایتالیایی در ۴۶ مسابقه جایزه بزرگ شرکت کرد که دارای یک موتور ۲٫۵ لیتری شش سیلندر خطی بود که البته توانست در ۸ مسابقه نیز عنوان نخست را به دست آورد.
خوان مانوئل فانگو و آلبرتو آسکاری برخی از رانندگان بودند که در طول زمان، پشت فرمان این خودرو رؤیایی قرار گرفتند.
خوان مانوئل فانگو و آلبرتو آسکاری برخی از رانندگان بودند که در طول زمان، پشت فرمان این خودرو رؤیایی قرار گرفتند.
۲۰۰۶ Renault R26
این خودرو در زمان خود به خاطر قابلیت ثبات قابل‌توجه دارای اعتبار بالایی بود و در سال ۲۰۰۶ به فرناندو الونسو نیز کمک کرد تا در جایگاه دوم قرار گیرد که البته تنها از یک سیستم شاسی در تمامی‌مسابقات بهره برد.
۱۹۸۳ Brabham BMW BT52
محصول جدید بی.ام.دبلیو دارای قدرت پیشرانه ۱۰۰۰ اسب بخاری بود که از یک موتور کوچک ۱٫۳ لیتری توربو حاصل‌شده است که با ظهور موتورهای توربوشارژ، این خودرو نیز کم‌کم رو به افول نهاد.
نظر شما