«تا زمانی که من وزیر صنایع و معادن باشم اجازه نخواهم داد خودرو چینی در کشور تولید شود». این جمله معروفی بود که بارها در محافل مرتبط با صنعت خودرو از سوی وی مطرح می شد و اغلب امید خودروسازان را به یأس تبدیل می کرد. این در حالی بود که تا قبل از تکیه زدن وی بر مسند وزارت صنایع و معادن، خودروسازان ایرانی بارها با خودروسازان چینی پای میز مذاکره نشسته بودند و حتی بر روی تولید برخی از مدل های خودروهای چینی در ایران به توافق رسیده بود. این در شرایطی بود که پافشاری محرابیان بر مواضع خود مانع از این کار می شد و خودروسازان که به درستی می دانستند با تولید یک محصول چینی در محدوده قیمتی 10 میلیون تومان برگ برنده را در اختیار خود خواهند گرفت بار دیگر آرزوی خود را بر باد رفته می دیدند. گرچه طی سالهای اخیر خودروسازان چینی با بخش خصوصی ایران در زمینه تولید خودرو به صورت سی کی دی همکاری داشته اند، اما هیچگاه نتوانسته اند باب همکاری را با دو خودروسازبزرگ کشور بگشایند. به نظر می رسد خودروسازان چینی همچنان پشت دروازه های ورود به ایران به انظار نشسسته اند و در انتظار ایجاد شرایط مناسب پس از ادغام وزارتخانه های بازرگانی و صنایع و معادن به سر می برند. گرچه تا پیش از این شائبه هایی مبنی بر ورود قطعات چینی به خطوط تولید خودروسازان و حتی راه اندازی خط تولید از سوی قطعه سازان ایرانی در این کشور مطرح شده بود، اما تردیدی نیست که خودروسازان داخلی چندان بی تمایل به تولید خودروهای چینی در ایران نیستند. ناگفته پیداست که خودروسازان چینی هم طی سالهای اخیر رشد خیره کننده ای داشته اند و با سرمایه گذاری های انبوه در حوزه های کیفیت و تحقیق و توسعه توانسته اند علاوه بر تثبیت جایگاه خود در بازار چین مشکلاتی را برای رقبای خود در دیگر بازارهای جهان به وجود آورند. با این حال علی اکبر محرابیان درست در آستانه سفر به چین از وزارت صنایع و معادن کنار رفت. حال باید دید که آیا با خداحافظی او از این وزارتخانه، به عنوان مخالف سرسخت تولید خودروهای چینی در ایران آیا زمینه تحقق این رویا فراهم خواهد شد؟