در این نامه که نسخه ای از آن قرار گرفته آمده است: به نام خدا با سلام نمایندگان محترم مجلس شورای اسلامی نمی دانم این دردنامه و رنج نامه ای را كه امروز برای شما می نویسم خواهید خواند یا نه؟ نمی دانم آیا برای شما درد و دل یك كارگر زحمتكش و بی پشتوانه یك شركت خودروساز ارزش خواندن داشته باشد یا نه؟ نمی دانم آیا اصلا می دانید كارگر بودن و كارگر زیستن یعنی چه؟ اما در هر حال می نویسم چون خدایی هست كه اگر شما نامه ام را بی جواب گذاشتید او گریه ها و اشك های مظلوم را بی جواب نمی گذارد. برادران و خواهران بزرگوارم انگار همین دیروز بود، روزی كه شما به مجلس راه یافتید. من و امثال من سر خوش از آنكه حقوق حقه ما به زودی به دست خواهد آمد تمام مشقات و ناملایمتی های روزگار را تا به امروز به جان خریدیم و دم بر نیاوردیم تا مبادا كم حوصلگی و اعتراض ما مانع از آن شود كه خدایی ناكرده خللی در مسیر انجام امور محوله شما پیش آید و ما شرمنده شویم. نمایندگان محترم، ما كارگران خودروساز در این چند سال اخیر و ایامی كه خطوط تولید كارخانه ها به واسطه تحریم ها و نبود قطعات به حالت نیمه تعطیل در آمده بود با تحمل فشارهای اقتصادی و تورم افسار گسیخته ی حاكم و همچنین نبود امنیت شغلی كه دمار از روزگارمان در آورده بود ،حق اعتراض و حتی اعتصاب را برای خود محفوظ نگه داشته بودیم اما آبروداری و شكیبایی پیشه كردیم و امیدمان را از دست ندادیم و روزی كه در انتخابات مجلس رای خود را به نام شما به صندوق می انداختیم با خود رویای زندگی و فردایی زیبا تر و بهتر برای فرزندانمان را در سر می پروراندیم. رونق صنعت خودروسازی و افزایش قدرت اقتصادی ما به پشتوانه تلاش و حمایت شما نمایندگان مجلس از سیاست های اقتصادی دولت منتخب آرزویمان بود. اما هیچوقت فكر نمی كردیم فردای بهتری كه در انتظارش بودیم را مافیای اقتصادی و وارد كنندگان خودرو های لوكس و تشریفاتی نابود كنند. آری فكر نمی كردیم كه سود صبر و تحمل صادقانه ما در جیب دلالان و واسطه هایی برود كه غم نان برایشان بی معنا بوده و نابودی صنعت خودروسازی داخلی و بیكاری صدها هزار شاغل در این مجموعه رویای قدیمی شان باشد. افسوس كه تورم 50 درصدی از آن ما بود و پاداش های 100 درصدی سهم حامیان واردات خودروهای خارجی...! به راستی مشكل مملكت ما فقط قیمت خودروهای داخلی است كه شما نمایندگان عزیز ما بهترین ایام و ساعتهای خدمت رسانی را صرف جنگ و جدل با شورای رقابت و خودروسازان داخلی می كنید؟ آیا فقط قیمت خودرو در این سالهای اخیر چند برابر شده بود؟ آیا قیمت نان و پنیر و مسكن و دلار همچنان پایین است؟ راستی می دانید بدهكاری یعنی چه؟ آیا تا به حال شرمنده همسر و فرزندانتان شده اید؟ آیا اخطاریه عدم پرداخت اقساط وام شما به درب منزل ضامنتان رفته است؟ آیا می دانید عقب افتادن اجاره خانه و ایجاد مزاحمت صاحبخانه یعنی چه؟ بی شك هیچ كدام را تجربه و لمس نكرده اید اما باور كنید ما تجربه كرده ایم و دم بر نیاوردیم. برادران و خواهران عزیزم آیا امكان پذیر نبود به جای این همه مبارزه با خودروسازان داخلی كه سالهاست باعث اشتغالزایی صدها هزار نفر و روشن نگه داشتن چراغ خانه های ما شده اند قانونی را در مجلس به حمایت از تولیدات داخلی وضع می كردید تا سرمایه داران و مافیای قدرت و ثروت نتوانند پایه های صنایع داخلی را سست كنند و باعث ورشكستگی آنها شوند؟. آیا حقیقتا مشكل اساسی و واجب ملت ایران بالا رفتن قیمت پراید و پژو بود؟ آیا خروج میلیاردها دلار ارز به واسطه واردات خودرو به كشوری كه با تحریم ها دست و پنجه نرم می كند عقلانی و كارشناسی شده است؟ آیا تا این حد كیفیت خودروهای داخلی پایین و قیمتشان بالاست كه شما چشمهایتان را بر عملكرد مافیای واردات خودرو های لوكس و تشریفاتی ببندید؟ 2 سال است كه فرزندانم را نتوانستم حتی با اتوبوس به مسافرت ببرم، باور كنید ربطی به قیمت پراید نداشت جیبم خالی بود . نمایندگان محترم مجلس شورای اسلامی ما امید داشتیم با حضور شما به عنوان یك ایرانی و حمایت از خودروسازان داخلی سفره ها و جیب های كارگران زحمتكش كارخانه ها رنگین تر و پر پول تر شود، اما متاسفانه با تصمیم گیری های غیر كارشناسانه این روزهای بعضی از دوستان شما در كمیسیون صنایع مجلس و عدم ممانعت جدی از صدور مجوز واردات بی رویه خودروهای لوكس و میلیاردی به داخل كشور نه تنها در آینده ای نه چندان دور سفره های ما خالی تر از قبل خواهد شد ، چه بسا مجبور شویم سفره هایمان را هم به حراج بگذاریم و به نان شب محتاج شویم! در پایان باید بگویم سخن بسیار است و امید آنكه گوش شنوایی برای دردهای ما باشد كم، اما به هر حال امیدوارم صدای ما به گوش شما برسد. و روزی فرا برسد كه از رای دادن خودمان پشیمان نشده باشیم. در پناه حق باشید شهریور 93