به گزارش پرشین خودروبه نقل از یورونیوز، هواپیمای بنوا میکولون و ژوزه بناون که یک هواپیمای کوچک مدل ام سی آر (MCR) است قرارشده از چهارشنبه دوم ماه مه عملیات نجات را آغاز کند.

ژوزه بناون که ۴۹ سال دارد می گوید شعاع اصلی حرکتی این هواپیما در کرانه های مدیترانه درمساحتی معادل ۷۵۰۰ کیلومتر مربع در شمال طرابلس لیبی خواهد بود. ژوزه بناون به همراه بنوا میکولون ۳۵ ساله قصد دارند به گفته خودشان «چشم دریای مدیترانه» بشوند.

این دو نفر ۱۳۰ هزار یورو برای خرید این هواپیما هزینه کرده اند و می گویند برای نجات پناهجویان که نیاز شدیدی به کمک سازمان های غیرانتفاعی در لیبی و دریای مدیترانه وجود دارد. در وبلاگ این دو خلبان می خوانیم که آنها شاید نتوانند با یک هواپیما تمام پناهجویان را نجات دهند اما اوضاع و شرایط در مدیترانه بین ایتالیا و لیبی آنقدر بحرانی است که یک هواپیما هم کمک زیادی می‌کند.

آنها می گویند نجات پناهجویان وظیفه اصلی اتحادیه اروپا است که کاملا مدیترانه را رها کرده است. تنها در سال جدید میلادی ۵۰۰ نفر از پناهجویان در دریای مدیترانه کشته شده اند.

این دو خلبان فرانسوی با آغاز این پروژه کار اصلی خود را نیز از دست خواهند داد. هر دوی آنها خلبان بوئینگ مسافربری ۷۴۷ هستند و تا کنون بیش از ۶ هزار ساعت پروازی را با هواپیماهای مسافربری خود ثبت کرده اند. آنها خلبان پروازهای بین قاره ای بوده اند حالا با ترک هواپیماهای لوکس بوئینگ و حقوق های ده هزار یورویی از این پس با هواپیمای کوچک خود در فرودگاه کوچکی در جزیره مالت فرود خواهند آمد.

لیبی؛ جهنم پناهجویان

لیبی نقطه صفر بسیاری از مهاجرانی است که تلاش می‌کنند وارد اروپا شوند. به دلیل ضعف امنیت در این کشور آفریقایی، قاچاقچیان انسان آزادی عمل بیشتری در سواحل این مملکت آشوب‌زده دارند. با این حال گزارش‌های متعددی هم درباره بدرفتاری، بردگی، تجاوز، شکنجه و کشتار سازمان یافته پناهجویان در لیبی منتشر شده است.

در چهار سال گذشته بیش از ۶۰۰ هزار مهاجر با عبور از دریای مدیترانه خود را به ایتالیا رساندند. اما تمامی مهاجرانی که سعی داشتند از این دریا عبور کنند و خود را به اروپا برسانند چندان خوش‌شانس نبودند و در طی سال‌های گذشته صدها نفر بر اثر واژگون شدن قایق‌ در دریا جان خود را از دست دادند.

بر اساس برآورد سازمان بین المللی مهاجرت حدود چهار درصد از جمعیت پناهجویان و مهاجران به نوعی دربند و گرفتارند و گروه‌های مختلف دولتی و غیر دولتی از آنها به شیوه‌های مختلف سوء استفاده می کنند. برای حل مشکل پناهجویان دربند، دولت لیبی اواخر سال گذشته خواستار کمک بین المللی شده بود.

پناهجویانی که از سوی مرکز مبارزه با مهاجرت غیرقانونی دستگیر می‌شوند به یکی از ۲۲ بازداشتگاه در کشور فرستاده می‌شوند. سازمان پزشکان بدون مرز در روزهای اخیر ضمن ابراز نگرانی از تبعات توافق میان ایتالیا و لیبی برای مبارزه با قاچاق انسان، شرایط نگهداری پناهجویان در کمپ های جنوب صحرای بزرگ در لیبی را به لحاظ محل استقرار پناهجویان و بهداشت، بسیار ضعیف گزارش کرده و این «بازداشتگاه‌ها» را به «انبار انسان» تشبیه می‌کند.

اما دامنه فاجعه انسانی به اینجا ختم نمی‌شود و پناهجویان برای اهداف مختلف از جمله باجگیری، کار اجباری و بهره کشی جنسی به فروش می رسند. هزاران پناهجویی که به امید زندگی بهتر راه اروپا را در پیش گرفته بودند ناخواسته سرنوشت‌شان با چنین فاجعه ای رقم خورده و به اجبار متحمل رفتارهایی غیرانسانی و سبوعانه می‌شوند و اغلب تا سرحد مرگ ناگزیر به کار طاقت فرسا هستند.

بخشی از پناهجویان خوش اقبال موفق می‌شوند از جهنم لیبی بگریزند و خود را به اروپا برسانند. بخش دیگر با از دست دادن پول، دارایی و گذرنامه و پس از گذراندن هفته‌ها و ماه‌ها در بازداشتگاه‌ها ناگزیر به موطنشان بازمی‌گردند؛ نظیر۱۶۰ پناهجوی گامبیایی که یک ماه و نیم پیش با نآمیدی و سرخوردگی تمام راهی کشورشان شدند. و در این بین سرنوشت صدها هزار پناهجویی که در انتظار فردایی بهتر لحظه شماری می‌کنند همچنان در هاله‌ای از ابهام قرار دارد.

به نظر می رسد با شرایط موجود حضور مهاجران غیرقانونی در لیبی منافع گروه‌های مختلفی را تامین می‌کند و مقابله با وضعیت کنونی احتمالا منافع این گروه‌ها را به خطر می‌اندازد. از اینرو شکل‌گیری اراده‌ای واحد برای بهبود وضعیت پناهجویان گرفتار در این کشور با اما و اگرهای فراوان روبروست.