به گزارش «پرشین خودرو» به خبر آنلاین، «نام و نشان این واردکنندگان دردی را دوا نکرده و از آن سو ممکن است مشکلاتی را نیز به دنبال داشته باشد» این پاسخ یک قطعه‌ساز خودرو است که گرچه ورود قطعات چینی به خط تولید خودروسازان را تایید می‌کند اما ترجیح می‌دهد نامی از همکاران خود نیاورد. یکی از اعضای کمیسیون صنایع نیز در واکنش به اخبار ورود قطعات چینی به خط تولید خودروسازان، از قطعه‌سازانی که در این مورد اطلاعاتی دارند ولی نگران قراردادهایشان هستند می‌خواهد به صورت غیر رسمی و غیر علنی اطلاعات خود را در اختیار کمیسیون صنایع قرار دهند. همچنین چند عضو کمیسیون صنایع مجلس تهدید کرده‌اند اگر لازم باشد در مورد ورود این قطعات به خط تولید خودروسازان، تحقیق و تفحص هم خواهند کرد. ادعایی که بعید است اجرایی شود اما آیا نشان از تجارتی پنهان نیست؟ موضوع ساده ‌است. اتهامی که زده شده این است که چند قطعه‌ساز به دلیل رانت‌هایی که دارند قراردادهایی با خودروسازان امضا کرده‌اند و به جای ایجاد خط تولید آن قطعه در کشور، قطعات چینی را با بسته‌بندی خود به خودروساز می‌فروشند. خودروساز نیز بر اساس گزارشات آزمایشگاهی که برایش ارسال شده، از این قطعات در مونتاژ استفاده می‌کند. پیش‌تر، مقصد نهایی قطعات چینی، بازار لوازم یدکی بود و شرکت‌های خدمات پس از فروش با مشکلات بسیاری در سهم بازار با رقبای ارزان و اکثرا کم کیفیت خود روبرو بودند. اما ورود این قطعات به خط تولید موضوع تازه‌ای است که با سکوت سنگین خودروسازان همراه شده و فقط به چین نیز ختم نمی‌شود. در مورد قطعات با فناوری بالا اینک کره و حتی تایوان مبدا ارسال شده‌اند تا قطعه‌سازانی که در کشور تولید دارند با تهدیدی جدی مواجه شوند. جدای از کیفیت این قطعات که احتمالا حداقل‌ها را بر عکس بازار لوازم یدکی دارد، این سوال مطرح می‌شود که اولا آیا قرارداهای رانتی و تک سورسی مجوزی برای استفاده از قطعه چینی است؟ دوم اینکه این قطعات در کدام خودروها استفاده می‌شود و مهم‌تر آنکه آیا این فعالیت جز بی‌اعتبار کردن برنامه‌های افزایش عمق داخل کردن قطعات خودروها نیست؟ برای تولید هر قطعه با شماره فنی مشخص، مدارک بسیاری لازم است که از سوی سازنده آن تامین شده و شرکت‌های تامین خودروساز نظارت مرحله‌ای بر آن دارند. بازدیدهای مقدمانی و نهایی از خط و ممیزی‌های دوره‌ای از تولید آن محصول نیز همیشگی است. وجود و اجرای این دستورالعمل‌ها نشان می‌دهد خودروسازان فرایند تولید یا واردات هر قطعه‌ای را به تفکیک زیر نظر دارند؛ بنابراین آیا قطعات چینی با اطلاع آنها مصرف می‌شود؟