به گزارش «پرشین خودرو»، همچنین او در پارس جنوبی هم توانست عملکرد قابل قبولی را به یادگار گذارد. او در دوران مدیریت خود توانست صنعت خودروسازی را هم متحول کند و اقدام‌های خوبی در این حوزه انجام دهد. بهار در گفت و گویی با رضا ویسه درباره صنعت خودرو گفت و گو کرده است: قبل از رای اعتماد به کابینه اسم حضرتعالی هم به عنوان یکی از گزینه‌های مطرح‌شده برای وزارت صنعت و معدن مطرح بود، می‌خواستم سوالاتم را با این موضوع شروع کنم که آیا این موضوع صحت داشت و اگر داشت چه شد که از فهرست پیشنهادی کابینه خارج شدید؟ خب این گمانه‌زنی‌ها بیشتر از طرف دوستان رسانه‌ای بود که البته قابل احترام هستند و از طرف دولت پیشنهاد مستقیمی به من نشد. گرچه من اسم دولت روحانی را دولت نجات می‌نامم و من و کسانی که در دولت‌های گذشته در مجموعه کابینه بودیم بسیار خوشحال هستیم که فردی در راس قوه‌مجریه قرار گرفته که آگاه به مسائل و امور است، بنابراین مطمئن هستیم ایشان بالطبع افراد خود را از افراد معتبر و قابل اعتمادی برمی‌گزیند که در عمل هم همین‌گونه شد. من اطمینان دارم اشتباهات در کابینه جدید بسیار کم خواهد شد و با توجه به کارکشتگی افراد انتخاب شده، امید بسیار زیاد بالا رفته و برای امثال ما که 30سال در عرصه‌های مختلف برای کشور کار کرده‌ایم فکر کنم کافی باشد و البته هرجا که لازم باشد ورییس‌جمهوری و کابینه دستور بدهند آماده خدمت هستیم و در هر جایی آماده کمک کردن هستیم و در حال حاضر کمک به دولت برای تمام کسانی که دلسوز کشور هستند لازم است تا کشور به شرایط مطلوب برسد. متاسفانه در طول هشت سال گذشته متخصصانی مثل شما به اشتباه از عرصه تصمیم‌گیری در حوزه خود کنار گذاشته شدند و در تمام این سال‌ها با خون جگر خوردن شاهد اقدام‌های اشتباه دولت‌های نهم و دهم بودند مایلم در این زمینه مقداری صحبت کنید و تا جایی که امکان‌پذیر است به کج‌روی‌ها اشاره کنید. اگر بخواهیم به ریشه این کج‌روی‌ها اشاره کنیم باید به این مورد توجه کنیم که اقتصاد ما وابسته به فروش نفت و به نوعی گرفتار اقتصاد تک‌محصولی است و البته این فقط مربوط به دولت گذشته نبود بلکه در دولت‌های قبل‌تر به نوعی درگیر آن بودیم ولی متاسفانه در دولت گذشته با بی‌توجهی به تولید در کشور توقعی ایجاد شد که ما پول نفت را به داخل کشور بیاوریم و آن را تبدیل به کالاهای اساسی کنیم و دیگر هزینه‌های اجتماعی و اقتصادی که این باعث شد همگان دولت را مسئول تامین نیازهای اولیه بدانند در صورتی که در قانون اساسی دولت مسئول تامین فضای کسب و کار شناخته شده است به گونه‌ای که فضایی را ایجاد کند تا مردم بتوانند با خلاقیت و نوآوری به رقابت بپردازند و البته در مواقعی که افراد نمی‌توانند یا کشش ایجاد یک بازار سنگین را ندارند ورود کند مانند صادرات که دولت با تعیین مشوق‌های خاص صادرکننده را به صادرات تشویق کند ولی در دولت گذشته آن‌چه اتفاق افتاد این بود که تولید تبدیل شد به تولید‌کننده پول برای تامین نیازهای اساسی مردم و این به اقتصاد لطمه وارد کرد. در دولت گذشته شاهد دگرگونی‌های وسیعی در حوزه صنعت در کشور بودیم به نظر شما آیا این مسائل هم بر ویرانی صنعت کشور تاثیر‌گذار بود؟ طبق صحبت‌هایی که قبلا کردم خب در کشورهایی که اقتصادشان وابسته به نفت است اگر قوه‌مجریه اشتباه کند یا بد عمل کند به‌طور حتم شاهد ایجاد بحران خواهیم بود حتی اگر در نظر بگیریم عمدی هم در کار نباشد، برای مثال دولت گذشته گفت می‌خواهد جوان‌گرایی انجام دهد و این کار را هم عملی کرد و در نتیجه در راس صنعت ما جوانانی قرار گرفتند که تجربه کافی ندارند. در همه جای دنیا رسم بر این است که جوانان در کنار باتجربه‌های یک صنعت سال‌ها کار می‌کنند و پس از کسب تجربه به مدیریت منصوب می‌شوند در حالی که در دولت سابق شاهد حذف با تجربه‌ها بودیم. رییس دولت سابق در ابتدا با انتقاد از صنعت خودرو اعلام کرد باید به سمت تولید برند ملی برویم بعد از گذشت هشت سال شما اوضاع را چگونه می‌بینید؟ بله در ابتدای روی کار آمدن احمدی‌نژاد ایشان به من اعلام کرد خودروسازهای ما بیشتر مونتاژکار هستند و باید به سمت تولید ملی برویم ولی در عمل باید از ایشان پرسید در طول این هشت سال شاهد تولید حتی یک پیچ بودیم؟ هرچه بوده مال دوره قبل بوده است. اما چرا نتواستند؟ به دلیل این‌که در زمینه سیاست‌گذاری و سازمان‌دهی و مدیریت نیرو اشتباه‌های بسیاری مرتکب شدند و در بسیاری از موارد حتی عقب‌گرد هم داشتیم. به نظر شما در دولت جدید می‌توان اشتباهات گذشته را اصلاح کرد؟ خب به نظر من باید چند مورد را مد نظر قرار داد؛ اول این‌که در شرایط حاضر ما در تحریم هستیم و این خود مساله پیچیده‌ای است که باید با تدبیر از آن عبور کنیم و از طرف دیگر سطح توقع‌های مردم به طرز شگفتی از دولت جدید بالاست. من معتقدم در کوتاه‌مدت ما قابلیت اصلاح امور را نداریم و دولت باید با اطلاع‌رسانی به مردم به آن‌ها بگوید برای اصلاح امور اقتصادی و تولیدی نیاز به زمان داریم و البته در ظاهر چنین قصدی دارد. شما به سطح توقعات مردم اشاره کردید البته بسیاری از دولتمردان هم به آن دامن می‌زنند به نظر شما تا چه حدی این توقعات واقعی است؟ خب ما مدام می‌گوییم ما بهترین هستیم ولی وقتی به واقعیت نگاه می‌کنیم می‌بینیم کشور در حال حاضر دچار رکود تورمی شدید است و تولید به طرز شگفتی کاهش پیدا کرده تا جایی که بسیاری از کارخانه‌ها یا تعطیل شده‌اند یا به صورت نیمه فعال در حال کار هستند، پس این موضوع که ما بهترین هستیم کجاست؟ چه زمانی می‌خواهد جامه عمل بپوشد؟ ما اگر صدها پتانسیل داشته باشیم ولی به عمل در نیایند به چه دردی می‌خورد؟ خب این حرف‌ها در مردم ایجاد توقع می‌کند مردم ما هم رفاه نیاز دارند هم آرامش هم... بنابراین باید به آن‌ها توضیح داد. شاید به‌زودی نتوانیم اوضاع کشور را به گذشته برگردانیم ولی من خوشبین هستم با تدبیر دولت جدید حتما در بلندمدت اوضاع اصلاح خواهد شد. البته باید در نظر گرفته شود دولت جدید نباید مانند هشت سال گذشته فقط حرف بزند و باید به مردم هم توضیح دهد که رکود تورمی چیست. ما در حال حاضر هم رشد منفی اقتصادی را داریم هم شاهد تورم هستیم بنابراین باید مردم قبول کنند این بحران مانند یک حادثه است که مردم هم شاید در این بحران یک جراحاتی بردارند. اگر به مردم گفته شود آینده بهتر می‌شود باید صبر کنند تا دولت نجات کارها را سر و سامان دهد. البته من مطمئن هستم مردم هم اعتماد می‌کنند. در این شرایط وظیفه کارشناسان و کسانی که قبلا کارنامه درخشانی در عملکرد خود دارند، چیست؟ همان‌طور که توضیح دادم امثال ما باید در هرجایی که لازم است به دولت کمک کنند و با تشریح وضعیت به مردم به آن‌ها امید بدهند و البته دولت هم با به‌کارگماردن خبره‌ها در پست‌های کلیدی از تکرار اشتباه جلوگیری کند و مطمئن باشید کسانی که دلسوز کشور هستند هم آمادگی هرگونه خدمت را بدون هیچ چشم‌داشتی دارند. البته باید به این نکته هم اشاره کرد که کسانی که در این شرایط مسئولیت برعهده گرفته‌اند کار بسیار دشواری دارند و حتما برای آن‌ها باید دعا کرد تا بتوانند در مسئولیت برعهده گرفته به خوبی عمل کنند و همین‌گونه هم خواهد شد. البته تا به اینجا آن‌گونه که مشخص است در رده‌های بالای مدیریتی اشخاص با لیاقتی مشغول به کار شده‌اند و حتما در رده‌های پایین‌تر هم افراد لایقی مشغول به کار می‌شوند تا زودتر چرخ‌های اقتصادی کشور به گردش در بیاید. در حال حاضر بزرگ‌ترین مشکلات صنایع کشور را در چه می‌دانید؟ به دلیل نوسانات ارزی، بسیاری از واحدهای صنعتی دچار کمبود نقدینگی شده‌اند. همان‌طور که می‌دانید در گذشته واحد‌های صنعتی مواد اولیه خود را با بازگشایی ضمانتنامه بانکی به ارزش 10درصد آن باز می‌کردند و بعد با تقسیط آن تا یک سال فرصت داشتند آن را تسویه کنند و این باعث می‌شد پس از تولید و ارائه محصول به بازار این ضمانتنامه را تسویه کنند ولی به دلیل مشکلات به‌وجودآمده در حال حاضر اول این‌که ضمانتنامه تا 135‌درصد افزایش یافته و ضمن این‌که به دلیل تحریم این ضمانتنامه‌ها قابل ارائه نیست به همین دلیل کمبود نقدینگی باعث شده کارخانه‌ها بعضا با یک سوم ظرفیت خود تولید کنند که به نظر من این اقدام به نوعی سنگ‌اندازی در تولید داخل است به نفع واردات. راه‌حل این اقدام بسیار ساده است و دولت باید در اولین فرصت صدور ضمانتنامه را به حالت قبلی برگرداند تا واحد‌های صنعتی بتوانند نقدینگی خود را تامین کنند. ولی در حال حاضر به دلیل عدم مشخص بودن گشایش اعتبار، تولید‌کننده باید مواد خود را با نرخ آزاد ارز وارد کشور کند و پس از آن تا ماه‌ها منتظر وارد شدن آن به کشور باشد و بعد از طی مراحل گمرکی آن را به کار گیرد. شما مقایسه کنید این دو را با هم، در گذشته تولید‌کننده تا وارد شدن محصول به بازار فرصت داشت تا نقدینگی را حفظ کند ولی در حال حاضر باید نزدیک به یک سال نقدینگی‌اش بلوکه شود و تازه بعد از آن می‌تواند اگر مشکلات اجازه دهد آرام‌آرام نقدینگی را بازپس گیرد. تحریم‌ها تا چه حدی در ایجاد مشکل برای تولیدکنندگان ما موثر بوده‌اند؟ قطعا یکی از مشکلات حال حاضر صنایع ما که به واردات مواد اولیه از خارج نیاز دارند تحریم است. واضح است که بسیاری از صنایع کشور نیاز به ارتباط با شرکت‌ها و کشورهای تولید‌کننده مواد اولیه دارند و دولت در این زمینه باید دیپلماسی خود را با این کشورها گسترش دهد. اشتباه دولت گذشته این بود که برای حل این مشکل خود به خریدار تبدیل شد و به نوعی تولیدکننده‌ها مجبور به خرید از دولت شدند که این هم باعث مشکلات بسیاری شد. دولت به هیچ‌وجه نباید خریدار باشد و تنها باید با دیپلماسی راه را برای عبور از تحریم‌ها برای تولیدکننده‌ها باز کند. شما سال‌ها در صنعت خودروسازی کشور مشغول به کار بوده و شاهد فراز و فرود‌های این صنعت بودید، به نظر شما ما توانایی تولید برند ملی را داریم یا باید مانند کشورهایی مانند ترکیه به سمت مونتاژکاری پیش برویم؟ من شخصا به تولید برند ملی اعتقاد دارم البته به صورت رقابتی و بین تولیدکنندگان داخلی و دلیل آن را هم این می‌دانم که ما تنها کشوری هستیم که یکی از شعارهای اساسی ما شعار نه شرقی نه غربی بود. در حال حاضر دنیا این شعار را برنمی‌تابد، اقتصاد دنیا به نوعی اقتصاد وابسته شده است مثلا همین کشور ترکیه که شما مثال آوردید بعد از سال‌ها در حال تولید یک برند داخلی بود که هم کیفیت پایینی داشت و هم بسیار مورد انتقاد بود ولی بعد از این‌که در جریان تولید جهانی قرار گرفت و وابسته شد پای خودروهای خارجی به این کشور باز شد و البته کارخانه‌های مطرح تقریبا خودروهای از رده خارج شده را در این کشور تولید می‌کردند که در منحنی افت تولید بودند، بنابراین این روند هم مغایر با شعار ماست و هم شاید مردم این را قبول نکنند. بسیاری از کشورها وابسته به زنجیره سیاسی و امنیتی دنیا هستند و به همین دلیل شاهد حضور برندهای خارجی در آن‌ها هستیم ولی آیا ما هم می‌توانیم بر این روند گردن نهیم. ترکیه همچنین شعاری نداشته و به‌راحتی توانست در این زنجیره قرار گیرد. با این اوصاف من متعقد هستم که باید به سمت تولید برند ملی برویم و من این توانایی را در خودروسازهای کشور می‌بینم و اگر به این سمت نمی‌روند واقعا باید از آن‌ها سوال کرد. در دوران احمدی‌نژاد متاسفانه ایران مانند کشورهای عربی تبدیل شد به بازار مصرف خودروهای غربی مانند پورشه، تویوتا و... در صورتی که اگر کارهای قبلی انجام می‌شد می‌توانستیم با تولید برند ملی شاهد رقابت آن با خودروهای کره‌ای باشیم. شما اگر سرمایه‌ای که در این کشور صرف گردآوری ماشین‌آلات خودروسازی شده و همین‌طور مدت زمانی که صرف آموزش متخصصان شده را در طول سال‌ها در نظر بگیرید واقعا تاسف می‌خورید که سرمایه ملی که همان نفت باشد صرف خرید خودروهای خارجی بشود. یعنی شما می‌گویید خودروسازهای داخلی می‌توانند خودروهایی هم‌طراز فولکس یا بنز و بی‌ام‌و تولید کنند؟ من همان‌طور که گفتم این توانایی را در خودروسازهای داخلی می‌بینم حالا اگر اغراق نکنیم شاید در حد خودروهای آلمانی نباشد ولی مطمئنم می‌توانیم خودروهایی در حد هیوندای تولید کنیم و به مراتب خودروسازی ایران از خودروسازی چین جلوتر است. قطعا با تولید این خودروها حتی می‌توانیم بازار منطقه را هم پوشش دهیم. من باور دارم که همین الان می‌شود این کار را با تعویض تفکر حاکم بر این عرصه انجام داد. دولت چه حمایت‌هایی می‌تواند برای تولید برند ملی انجام دهد؟ اول این‌که باید سعی کنیم این صنعت رو به‌ خصوصی‌سازی پیش برود، برای مثال ما می‌گوییم خودروسازی خصوصی شده ولی هنوز دولت مدیران آن را تعیین می‌کند، حتی در مدیران میانی هم دولت دخالت می‌کند بنابراین در مرحله اول باید دولت از دخالت مستقیم در این عرصه دست بردارد و مدیریت این بخش را به سهامداران آن بسپرد و حتما سهامداران هم می‌توانند به‌خوبی از پس مدیریت این حوزه بربیایند و در صورت مشکل، دولت از آن‌ها بازخواست کند. ضمن این‌که دولت به خودروسازها تکلیف کند تا به‌دنبال تولید برند ملی باشند و هیچ‌گونه قرارداد جدیدی برای مونتاژ خودروهای خارجی بسته نشود. در ضمن دولت می‌تواند با ایجاد دیپلماسی شرایطی فراهم کند که خودروسازها بتوانند در بازارهای جهانی حضور داشته باشند. البته برای این مورد خودروسازها هم باید خودروهایی با استانداردهای جهانی تولید کنند که بتواند با برندهای رقیب برابری کند و این برای مردم هم بهتر می‌شود چون شاهد حضور خودروهایی با برند ملی و کیفیت جهانی در خیابان‌های شهر خواهند بود. و سخن آخر؛ آیا به آینده خوشبین هستید؟ قطعا، البته من بارها در همین مصاحبه تاکید کردم که مردم همان‌طور که رای دادند باید با دولت همراهی لازم را داشته باشند و انتظار معجزه از آن نداشته باشند. دولت هم با انتخاب افراد دلسوز به نظر می‌رسد در فکر اصلاح امور است و می‌توان امیدوار بود در آینده نه‌چندان دور شاهد دگرگونی‌هایی در کشور باشیم. باید قبول کنیم به‌راحتی نمی‌شود نواقص این هشت سال را دگرگون کرد و مردم هم باید آگاه باشند کسانی که در این انتخابات کنار رفتند منتظر هستند تا ناکارآمدی دولت را ثابت کنند و هرگونه کاستی را به دوش دولت جدید بیندازند و از کاه کوه بسازنند. امیدوارم دولت ارتباطش را با مردم نزدیک نگه دارد و حتی در جایی که نمی‌تواند مشکلی را حل کند آن را صادقانه به مردم بگوید.