به گزارش پرشین خودرو،به نقل از سردار مهری، عوامل مربوط به نقش علل انسانی در بروز تصادفات را نیز می‌توان به چهار گروه تقسیم کرد؛ در گروه اول‌ نقص توانایی‌های طبیعی انسان جای دارد.
این دسته از نقایص درواقع ‌به طور طبیعی در افراد وجود دارد که می‌توان به مواردی مثل ضعف در بینایی، کوررنگی، شب‌کوری، کمبود زاویه دید، ‌نقص عمق دید و ‌هماهنگ عمل نکردن‌‌ اعضای بدن‌ اشاره کرد.
نقص در توانایی‌های اکتسابی را باید گروه دوم‌ علل انسانی تصادفات دانست، برای نمونه آشنایی نداشتن با شرایط راه (لغزنده بودن)، ‌آشنا نبودن با وضعیت راه، ‌رعایت نکردن حق دیگران، آشنایی نداشتن با وسیله نقلیه و ‌ناتوانی‌ در کنترل وسیله نقلیه از جمله این عوامل هستند البته در این بین باید به برخی عادت‌های اشتباه نیز اشاره کرد، ‌عادت‌هایی مانند‌ صحبت کردن با تلفن همراه هنگام رانندگی و تماشای مناظر یا وقایع بیرون از خودرو.
علاوه بر این برخی والدین نیز به اشتباه فرزند خردسال خود را هنگام رانندگی در آغوش می‌گیرند، این درحالی است که باید یادآور شد استفاده نکردن از صندلی مخصوص کودک احتمال آسیب دیدن سرنشینان را افزایش می‌دهد.
رانندگی نامناسب با ریشه‌های روحی و روانی را باید گروه سوم علل انسانی تصادفات دانست‌. در این گروه می‌شود به دو طیف از رانندگان اشاره کرد.
رانندگانی که در اثر گرفتاری‌های زندگی و اختلافات خانوادگی دچار ناراحتی‌های روحی موقتی هستند، آشفتگی این رانندگان سبب می‌شود هنگام رانندگی توجه کافی نداشته باشند، به همین دلیل احتمال وقوع حادثه برای خود و دیگران را افزایش می‌دهند. ‌
علاوه براین باید به رانندگانی که دارای اختلالات روانی هستند نیز اشاره کرد نتیجه رانندگی این افراد ارتکاب تخلف عمدی و فرصت طلبی یا تجاوز به حقوق دیگران‌ است که همواره عواقب مرگباری دارد.
در گروه چهارم علل انسانی تصادفات، باید رانندگانی را جای داد که در اثر مصرف مواد مخدر زمینه بروز حادثه را فراهم می‌کنند‌، دگرگونی‌های ایجاد شده در این افراد در اثر استفاده از مواد مخدر و‌ مواد توهم‌زاست که معمولا سبب ‌قانون‌شکنی و رعایت نکردن نکات ایمنی‌‌‌ می‌شود.
برای کاهش این خطرات ماموران پلیس براساس قانون با متخلفان برخورد می‌کنند، اما برای کاهش بیشتر این خطرات، شهروندان نیز باید به وظایف اجتماعی خود عمل‌ کنند‌ و با رعایت قوانین و نکات ایمنی سفرهای ایمنی را برای خود و دیگر مسافران رقم بزنند.