به گزارش «پرشین خودرو»، درباره این پرسش چه اندازه احتمال می‌دهید که برای مثال از میان ۱۰۰ نفر فرضی که به این پرسش پاسخ‌هایی مختلف داده‌اند، یک نفر در جمع پاسخ‌دهندگان و در میان اسامی کشورهای موردنظرش، نام یکی از کشورهای منطقه امریکای جنوبی را به عنوان پاسخ پرسش مطرح شده عنوان کرده باشد؟ احتمال چنین پاسخی شاید صفر درصد باشد؛ جایی که می‌توان نام‌هایی مانند امریکا، آلمان، ژاپن، فرانسه، کره‌جنوبی، ایتالیا، چین و حتی انگلیس را به عنوان پاسخ روی کاغذ آورد، چه لزومی دارد که نام کشورهایی مانند مکزیک، آرژانتین یا برزیل را بر زبان بیاوریم، به‌ویژه آنکه اطلاعات مناسبی از آمار تولید خودرو در این کشورها نیز در دست نباشد. با این همه، چه بپذیرید یا انکار کنید، درحال‌حاضر و براساس آخرین آمار رسمی موجود ۲ کشور مکزیک و برزیل مدت‌هاست در میان ۱۵ کشور برتر تولیدکننده خودرو در جهان حضوری پیوسته دارند، به‌گونه‌ای که مکزیک همواره جزو ۱۰ کشور نخست دنیا که دارای بیشترین تعداد خودروهای تولید شده هستند، حاضر بوده و جایگاه برزیل نیز حداقل در ۱۰ سال اخیر و تا پایان ۶ ماه نخست سال ۲۰۱۵ حداکثر بین رتبه‌های هفتم تا نهم بزرگترین خودروساز جهان متغییر بوده است.
ورود پدیده‌ای به نام خودرو
داستان ورود خودرو به کشور برزیل و همچنین ورود برزیل به عرصه صنعت خودروسازی، داستانی مشابه و تکراری است که برای بیشتر کشورهای جهان روایت شده است.
نقطه آغاز این حکایت در برزیل نیز همچون سایر کشورها با ورود نخستین اتومبیل ساخت کشورهای اروپایی پیش‌رو در صنعت خودروسازی به این سرزمین شکل گرفت، یعنی هنگامی که «آلبرتو سانتوز دومونت» جوان ۱۸ ساله برزیلی در نوامبر ۱۸۹۱ میلادی تبدیل به نخستین فردی شد که به‌وسیله کشتی و از راه اقیانوس، یک دستگاه اتومبیل ساخت پژو فرانسه را که به قیمت ۱۲۰۰ فرانک خریداری کرده بود، از طریق ورودی بندرگاه شهر ساحلی سانتوس وارد خاک کشورش کرد.
آلبرتوی جوان که بعدها لقب «پدر هوانوردی برزیل» را به او دادند و مدت‌ها در کشور فرانسه زندگی کرده بود، در تاریخی که اشاره شد، به همراه خانواده‌اش به سرزمین مادری خود بازگشت و همراه با خود، یک اتومبیل پژو هم وارد برزیل کرد، به این ترتیب، نام آلبرتو سانتوس دومونت ۱۸ ساله به عنوان نخستین فردی که پدیده نوظهور آن سال‌ها یعنی اتومبیل مجهز به موتور احتراق داخلی را برای کشورش به ارمغان آورد، در تاریخچه صنایع برزیل در دوران معاصر ثبت و جاودانه شد. دومونت جوان البته با این اقدام خود در آن تاریخ به همگان ثابت کرد که از چه ذهن پویا و خلاق و از چه دامنه نگاه وسیع و آینده‌نگرانه‌ای بهره می‌برد، زیرا عصر خودرو که در آن سال‌های پایانی قرن نوزدهم میلادی تازه در ابتدای راه بود و در معدودی از کشورها که تحرک و فعالیت بیشتری داشتند، عرصه بدیع ساخت اتومبیل هنوز درحال تمرین برای ایستادن روی پاهای خود بود.
به همین علت با در نظر داشتن اوضاع و شرایط اقتصاد کشورها و همچنین کیفیت ساده و ابتدایی صنایع گوناگون در آن دوران، ذهن آینده‌نگر آلبرتوی ۱۸ ساله با صراحت بیشتری تایید و ثابت می‌شود. اگر در سال ۱۸۹۱ میلادی تنها یک اتومبیل پژو در سرزمین پهناور برزیل وجود داشت، اما با فاصله‌ای چندساله و در سال ۱۹۰۴م، در سراسر این کشور اتومبیل‌ها با اسناد و مدارک قانونی درحال تردد و تمامی آنها در نهاد دولتی مسئول امور ثبت (با عنوان دپارتمان اتومبیل) به شکل رسمی و قانونی به ثبت رسیده بودند. مالکان این اتومبیل‌ها نیز همه جزو اشخاص مهم و سرشناس برزیل محسوب می‌شدند، نظیر آنتونیو پرادوجونیور، ارملیندو ماتاراتسو، خوزه مارتینلی و بسیاری دیگر که در آن دوره و در سال‌های ابتدایی قرن بیستم، جزو مهم‌ترین و سرشناس‌ترین افراد جامعه آن روزهای برزیل بودند.
روند مداوم واردات اتومبیل‌های سواری و شخصی که به صورت حاضر و آماده از آن سوی مرزهای برزیل و به‌طور عمده از امریکا و برخی ممالک اروپایی مانند فرانسه و آلمان وارد سرزمین آمازون می‌شد، در طول ۲دهه ابتدایی قرن بیستم به‌صورت یکنواخت ادامه داشت تا اینکه شرکت امریکایی فورد که در طول سال‌ها، پیوسته یک چشم خود را به بازار نوپا و بکر اتومبیل برزیلی‌ها دوخته بود، در سال ۱۹۱۹م تصمیم به احداث و راه‌اندازی یک کارخانه کامل و یکپارچه تولید خودرو در این کشور گرفت.
در همان دوران «هنری فورد» بنیانگذار و مالک خودروسازی فورد امریکا در اظهارنظری رسمی گفته بود: «صنعت ساخت و تولید اتومبیل به‌زودی برزیلی‌ها را تبدیل به ملتی بزرگ خواهد کرد. » فورد برای کمک به صنعت درحال شکل‌گیری تولید خودرو در برزیل و البته توسعه دامنه فعالیت‌های شرکت خود، نخستین خط مونتاژ اتومبیل یکپارچه در برزیل را به همراه ساختمان‌های اداری موردنیاز آن در منطقه «فلورنسیو آبریو» واقع در ناحیه مرکزی پایتخت برزیل احداث و راه‌اندازی کرد.
روزشمار وقایع بعدی در صنعت خودروی برزیل
سال ۱۹۲۵ میلادی: شرکت جنرال موتورز امریکا نخستین کارخانه خودرو برزیل را در ناحیه «لپیرانگا»، تاسیس کرد، چندماهی پس از این تاریخ نخستین اتومبیل‌های شورولت محصول جنرال موتورز در در خیابان‌های پایتخت برزیل به حرکت درآمد. سال‌های ۱۹۲۰ تا ۱۹۳۹میلادی: در فاصله این سال‌ها تمرکز و فعالیت برزیلی‌ها بر حوزه تولید خودرو نتیجه‌ای غافلگیرکننده را به دنبال داشت.
به این ترتیب که تعداد اتومبیل‌های تولید شده در این کشور با رشدی جهش‌وار از ۵۵۹۶ دستگاه به ۴۳۶۵۷ دستگاه افزایش پیدا کرد و ۲۲۲ کامیون و خودروی تجاری ابتدای این دوره با ثبت رشدی تصاعدی به ۲۵۸۵۸ دستگاه رسید. سال ۱۹۴۰میلادی: جنگ جهانی دوم همچون سایر نقاط دنیا، برزیل و اقتصاد آن و البته صنعت خودروسازی آن را نیز تحت‌تاثیر پیامدهای منفی خود قرار داد اما از سوی دیگر با توجه به اینکه از ابتدای راه‌اندازی شرکت‌های خارجی در برزیل، این شرکت‌ها تنها به تولید قطعات و لوازم اتومبیل‌ها می‌پرداختند؛ نه تولید کامل یک اتومبیل.
پس از جنگ، دولت برزیل تحول و توسعه صنعت خودرو را الزامی دانست. به این ترتیب رییس‌جمهور «گتولینو وارگاس» با اعلام ممنوعیت و متوقف کردن واردات اتومبیل‌های مونتاژ شده کامل دستورداد که واردات این صنعت از این پس تنها به صورت واردات قطعات و لوازم خودروها باشد و مونتاژ آنها در داخل این کشور انجام شود. ۲۸ سپتامبر ۱۹۵۶میلادی: نخستین کارخانه کاملا داخلی برای تولید کامل کامیون‌های تجاری در منطقه سائوپائولو راه‌اندازی شد و قوای محرکه این کامیون‌ها با موتورهای دارای امتیاز مرسدس بنز که در داخل تولید و ساخته می‌شدند، تامین می‌شد.
دهه ۱۹۶۰میلادی تا به امروز: همچون سایر کشورهای دارای صنایع خودروسازی از مقطع اشاره شده بالا به بعد سرعت حرکت و توسعه این صنعت در برزیل بیشتر و بیشتر شد و خودروسازان مطرح دنیا مانند بنز، جنرال موتورز، فولکس‌واگن، آئودی، پژو، رنو، فیات و چندین شرکت دیگر در کنار چند شرکت داخلی خودروهای برزیل چرخ‌های این صنعت را تا به امروز باشتابی قابل‌قبول به گردش درآورده‌اند، به‌گونه‌ای که از سال ۲۰۰۵ تا پایان ۶ ماه نخست ۲۰۱۵م رتبه جهانی برزیل در زمینه تولید خودرو بین رتبه‌های هفتم تا نهم متغیر و تولیدات سالانه آن همواره بیشتر از ۳ میلیون دستگاه بوده است. آمار سازمان تولیدکنندگان بین‌الملل خودرو (OICA) نیز حاکی از تولید یک میلیون و ۲۷۶ هزار و ۶۳۸ خودرو در ۶ ماه نخست سال‌جاری میلادی است.
منبع: گسترش صمت
نظر شما